________________
ઉપદેશમાળા * जो निच्छएण गिण्हइ, देहच्चाए वि न य धिई मुयइ ।
सो साहेइ सकजं, जह चंडवडिसओ राया ॥११८॥ * सीउण्हखुप्पिवासं, दुस्सिज्जपरीसहं किलेसं च ।
जो सहइ तस्स धम्मो, जो धिइमं सो तवं चरइ ॥११९।। * धम्ममिणं जाणंता, गिहिणो वि दढव्वया किमुअ साहू ? |
મનાતાહિર, સારા યુવમ ૨ મળવાથી) કષાયો પ્રજવલિત થાય છે. નાના પણ દોષનો રાગ ત્રીજા કષાયની ચોકડીનો રાગ બનવાથી મૂળ ચારિત્રની જ હાનિ થાય. (એથી ઉલટું -) " (૧૧૮) જે દ્રઢ નિશ્ચયી (અમુક સદ્ વ્રત અનુષ્ઠાનને) સ્વીકારે છે અને પ્રાણાંતે પણ એમાં સ્થિરતાને નથી છોડતાં, તે પોતાના પ્રયોજનને સિદ્ધ કરે છે. જેમ રાજા ચંદ્રાવતંસક.
(૧૧૯વળી શીત-ઉષ્ણ-સુધા-પિપાસા તથા ઊંચી નીચી શયનભૂમિ, વિવિધ પરિસહ-પીડા તેમજ (દેવતાઈ આદિ ઉપસર્ગ) કષ્ટ જે સમતાથી સહન કરે છે એને જ ધર્મ હોય (તે જ ધર્મી ગણાય) છે. કેમકે જે નિષ્પકંપ ચિત્તથી વૈર્યવાનું હોય છે તેને જ પરિસહ-સહનની તપસ્યાનું આચરણ હોય છે. (પરિસહની અસહિષ્ણુતામાં આર્તધ્યાનના લીધે ધર્મભંગ.)
(૧૨) (આ ધૃતિ જિનશાસન-તત્ત્વજ્ઞોને અવશ્ય હોય. એટલે જ) સર્વજ્ઞ પ્રણીત ધર્મને જાણનારા ગૃહસ્થો પણ વ્રત-પાલનમાં દ્રઢ હોય છે; તો સાધુનું તો પૂછવું જ શું? (એમણે તો સુતરાં દઢવતી બનવું જ જોઈએ.) આમાં
