________________
ઊભેલો જોઈને જીવ બચાવવા માટે લોકો તરત જ દરદાગીના ઉતારી દઈને એના પડછાયાથી પણ ભાગી છૂટવામાં પળનોય વિલંબ ન કરત. ચોમેર એની આવી હાક-ધાક ફેલાયેલી હતી. પરંતુ નવરાત્રિના જામેલા રંગમાં અચાનક જ ભંગ પડ્યો હતો, એથી સૌ કિંકર્તવ્યમૂઢ બનીને શું કરવું, એની મૂંઝવણ અનુભવી રહ્યાં હતાં. એથી સંઘવાણીનો ગુસ્સો બેકાબૂ બનીને ફાટી નીકળ્યો :
શું તમે બધાં બહેરાં ભેગાં થયાં છો? હું રાડ પાડીને દરદાગીના ઉતારી દેવા કહી રહ્યો છું. પણ તમને મારી રાડ સંભળાઈ લાગતી નથી. મને લાગે છે કે, તમને જીવવાની તક આપવાની હું જે ઉદારતા દાખવી રહ્યો છું, એ ઉદારતાને માટે તમે જરાય લાયક નથી, માટે મારે નિષ્ફર બનીને હવે તો સમશેર ચલાવવી જ પડશે. પછી તો દેહ પણ તમારા હાથમાં નહિ રહે, દર-દાગીના પર તો તમારી માલિકી પછી ક્યાંથી રહેવાની? માટે હજીય તમને એક વધુ તક આપવા હું તૈયાર છું, મારી આ દયાને પાત્ર બનવા તમે દરદાગીના ઉતારી આપો, તો તમારો વાળ પણ વાંકો નહિ થાય, એની હું બાંહેધરી આપું છું.'
બહારવટિયાએ એવી રાડ પાડીને સણસણતા બાણ જેવા આ શબ્દો ઉચ્ચાર્યા કે, સહુની આંખ ખૂલી ગઈ અને બીજી જ પળે સૌએ દરદાગીના ઉતારવા માંડ્યા. થોડી પળોમાં તો બહારવટિયાની સામે દરદાગીનાઓનો ઢગલો થઈ ગયો. એની પર નજર પડતાં જ બહારવટિયા સહિત એના બધા જ સાગરીતોની આંખો પહોળી થઈ ગઈ. બધાની ધારણા બહાર દર-દાગીનાનો ઢગલો થઈ ગયો હતો. આ એક જ લૂંટમાં એટલું બધું મળવાની આશા બંધાઈ હતી કે, હવે મહિનાઓ સુધી લૂંટફાટ ન કરે તોય ચાલે !
મોવર સંઘવાણી સાગરીતો સહિત ખુશખુશાલ બની ગયો, અને લોકોની આંખમાંથી લોહીની આંસુ-ધાર વહી નીકળી. થોડી પળો વીતીનવીતી, ત્યાં તો કોઈએ જે કપ્યો પણ નહોતો, એવો અણધાર્યો એક સંસ્કૃતિની રસધાર ભાગ-૨
૨૧
