________________
થાય એમ છે. એમાં પણ અહમદનગરની લડાઈ જીતીને ત્યાં દિલ્હીની આણનો ઝંડો ફરકાવીને તો તમે જે અજબ-ગજબની કીર્તિ પામ્યા છો, એથી તો મારી છાતી ગજ ગજ ફુલાઈ રહી છે.”
અકબરની આ પ્રશસ્તિ શિરોધાર્ય ગણાવતાં ભોજસિંહે જવાબમાં જણાવ્યું કે, દિલ્હીના દરબારનો જ આ પ્રભાવ છે. બાકી મેં કંઈ આ પહેલી વાર જ લડાઈ જીતી નથી. પણ આ લડાઈ જીતવા દ્વારા મને જે કીર્તિ મળી છે, એ જોઈને તો મને પણ આશ્ચર્ય થાય છે. આપના પીઠબળનો જ એ પ્રભાવ છે કે, અહમદનગરની લડાઈમાં મને ઝળહળતી ફતેહ મળવા પામી.
અકબરને વધુ ખુશ કરવા ભોજસિંહે આ રીતે જે જાતનો જવાબ વાળ્યો, એ સાંભળ્યા બાદ તો અકબરને વિશ્વાસ જાગી ગયો કે, મારા પાસા હવે પોબાર પડ્યા વિના નહિ જ રહે ! એથી એણે નવો જ પ્રસ્તાવ મૂક્તાં કહ્યું :
ભોજસિંહજી ! આપણી વચ્ચેનો આ સંબંધ હજી વધુ ગાઢ બની શકે એમ છે. તમારી પુત્રીના હજી વિવાહ થયા નથી. એ જો બેગમ બનીને દિલ્હીના દરબારમાં પ્રવેશે, પછી તો આપણી વચ્ચે લોહીના જે સંબંધ બંધાય, એને કોઈ જ તોડી ન શકે.”
ભોજસિંહની સમક્ષ જે પ્રસ્તાવ અકબર તરફથી રજૂ કરવામાં આવ્યો, અને સાંભળતાંની સાથે જ ચોમેર સન્નાટો છવાઈ ગયો. ભોજસિંહની નેક-ટેકથી સૌ સુપરિચિત હતા. એથી સૌ ભોજસિંહનો જવાબ સાંભળવા આતુર બનીને એમની સમક્ષ ટગર ટગર જોવા માંડ્યા, અકબરે એવો અણધાર્યો અને અણચિંતવ્યો આ પ્રસ્તાવ મૂક્યો હતો કે, એનો શો જવાબ વાળવો, એ અંગે ભોજસિંહ એકદમ કિંકર્તવ્યમૂઢ બનીને માથું ખંજવાળી રહ્યા. માથે વીજળી તૂટી પડી હોય, એવી તીવ્ર મનોવ્યથા અનુભવી રહેલા ભોજસિંહને દાઝયા પર ડામ દેવાની અદાથી અકબરે કહ્યું : “લક્ષ્મી ચાંલ્લો કરવા આવી હોય, ત્યારે મોં ધોવા જવા સંસ્કૃતિની રસધાર ભાગ-૨
