________________
ભંકોડામાં એણે લૂંટ માટે હજી પગ નહોતો મૂક્યો, એથી રામપુરા નિશ્ચિંતતા માણી રહ્યું હતું. એમાં એક દહાડો અચાનક જ મીરખાને રામપુરાની સમૃદ્ધિની સ્મૃતિ થઈ આવી. એણે દિવસ નક્કી કરી નાખીને રામપુરાને લૂંટવા માટેની એક જાસાચિઠ્ઠી નગરશેઠ ચકુભાઈના નામે લખીને રવાના કરી દીધી. એ દિવસોમાં એનો પડાવ નજીકના ગલોદર ગામની આસપાસમાં જ હતો.
મીરખા વર્ષોથી લૂંટફાટ ચલાવતો હતો, પરંતુ રામપુરા-ભંકોડા પર એની કૂડી નજર હજી સુધી કતરાઈ ન હતી, એથી નગરજનો એકદમ નિશ્ચિત હતા, ત્યાં અચાનક જ જાસાચિઠ્ઠી આવતાં રામપુરા ફફડી ઊઠ્યું, પરંતુ નગરશેઠ તરીકે ચકુભાઈ શેઠે તો જરાય ગભરામણ ન અનુભવી. જાસાચિઠ્ઠી વાચતાં જ નગરરક્ષાના કર્તવ્ય કાજે કટિબદ્ધ બની જવાનો વિચાર નગરશેઠને આવ્યો. એથી ઝાઝી હોહા કર્યા વિના થોડા ડાહ્યા માણસો સાથે મસલત કરીને એમણે રામપુરાની રક્ષા કરવાનો મક્કમ નિર્ણય લઈને એ માટેની કાર્યાવાહી પ્રારંભી દીધી.
મીરખાએ જાસામાં જે દિવસ જણાવ્યો હતો, એ કંઈ બહુ દૂરનો દિવસ ન હતો. એથી ટૂંકી રાતમાં ઝાઝા વેશ ભજવવા પડે એમ હતા. સૌ પ્રથમ તો ચકુભાઈ શેઠે સહુ હેરત અનુભવે, એ જાતનો એવો નિર્ણય કર્યો કે, મારે આ અંગે મીરખા-બહારવટિયા સાથે રૂબરૂ મુલાકાત લેવી. અને પછી એને સમજાવવો કે, રૂપિયાની તારી જેટલી ભૂખ હોય, એ પૂરેપૂરી સંતોષી દેવાની મારી તૈયારી છે, પંરતુ હું હયાત હોઉં અને મારી નજર સમક્ષ રામપુરા લૂંટાય, એને હું કોઈપણ ભોગે બરદાસ્ત ન કરી શકું.
ચકુભાઈ શેઠમાં જેવી ઉદારતા હતી, એવી જ વીરતા હતી, આટલું જ નહિ, ઉદારતા અને વીરતાનો ગુણ એમનામાં સ્પર્ધાપૂર્વક આગળ વધવા મથી રહ્યો હતો, એથી જ આવું સાહસિક પગલું ઉઠાવવા તેઓ તૈયાર થયા હતા. ઘણા બધાને થયું કે, આવી માંગણી વળી મીરખા સંસ્કૃતિની રસધાર ભાગ-૨
-
૭૯
