________________
ન
છુટકારો પામવો પડતો હતો. એથી મંત્રીઓ સહિત પ્રજા એક વાર તો આ વિચાર સાંભળીને ધ્રૂજી જ ઊઠી. બીજી તરફ રોગથી રિબાતા રાજવીનો તરફડાટ પણ કોઈથી જોયો જતો ન હતો. એથી ગોઝારી એ વિચારણા અટકી જવાને બદલે ધીરેધીરે વેગ પકડતી ગઈ, બધાંને જાણે એવો આભાસ પણ થવા માંડ્યો કે રોગની આ રિબામણ કરતાં કદાચ આત્મવિલોપન ઓછું દુઃખદ હશે ?
પાટણ અને ચિત્તોડ વચ્ચે સારો સ્નેહસંબંધ હતો. પાટણના આ બધા સમાચાર ચિત્તોડ પહોંચ્યા, ત્યારે એ સાંભળીને ચિત્તોડ-રાણા કરણસિંહજીનું કાળજું કપાઈ ગયું. રોગ અને વેદનાનો ભોગ તો ભીમદેવ બન્યા હતા, પણ જાણે એની પીડા રાણા પોતે વેઠી રહ્યા હોય, એવું જણાતાં મંત્રીમંડળ એકઠું થઈ ગયું. રાણાએ ચિંતાથી ચૂરચૂર થતા શબ્દોમાં પોતાની વ્યથા વ્યક્ત કરતાં કહ્યું કે, પાટણની એ પીડા ભીમદેવ કરતાં કદાચ મને વધુ પીડી રહી છે. માટે મારા એ મિત્ર રાજવીને રોગમુક્ત બનાવવા કોઈ નક્કર પગલાં ભરવા અંગે વિચારવું જ રહ્યું. જાતજાત અને ભાતભાતની અનેકવિધ વિચારણાને અંતે એવો નિર્ણય લેવાયો કે, ચિત્તોડના રાજવૈદ્ય ગોવિંદ પ્રસાદને ઉપચાર અંગેની તમામ સામગ્રી સાથે રાજ્ય તરફથી ઝડપભેર પાટણ રવાના કરવા !
રાજવૈદ્યને ખુદને પણ એવો વિશ્વાસ હતો કે, જો રોગ સાધ્ય હશે, તો પોતાના ઉપચારો જરૂર લાગુ પડશે અને મૃત્યુના મુખમાંથી ભીમદેવને ઉગારી લેવામાં પોતાને સફળતા મળ્યા વિના નહિ જ રહે. એમનો પ્રવાસ ઝડપભેર પાટણ ભણી આગળ વધ્યો. રાજવૈદ્ય ખરેખર ધન્વંતરિ, ચરક અને સુશ્રુતના અવતાર જેવા જ હતા. એથી એમનું આગમન સાંભળીને પાટણના હૈયે આશાનો સંચાર થયો. એ સંચારે ગુજરાતને પણ આશાન્વિત બનાવ્યું. એ ધન્ય દિવસ પણ આવ્યો, જ્યારે ઘણા ઘણા અરમાન સાથે આશાભર્યા હૈયે પાટણની પ્રજાએ રાજવૈદ્ય ગોવિંદ પ્રસાદનો પ્રવેશ કરાવ્યો.
સંસ્કૃતિની રસધાર ભાગ-૨
->
૧૧૩
