________________
ગમી ગઈ હતી. અને એથી એમના મનમાં એક મનોરથ જાગ્યો હતો કે, આવી સામગ્રી સોરઠમાં પણ બનવી જ જોઈએ. એ મનોરથ પૂરા કરવા હું આવ્યો છું, આટલા જ સમાચાર બાપુને પહોંચાડશો, તો તેઓ માંદગીના બિછાનેથી સફાળા બેઠા થઈ જશે અને મને સામેથી બોલાવ્યા વિના નહિ જ રહે. હું બહુ સમય નહિ બગાડું, માત્ર થોડા જ સમયમાં બાપુને મળીને વિદાય થઈ જઈશ. બાપુનું મારે અગત્યનું એક કામ છે.
મેઘાની આ વાત સાંભળ્યા પછી તો વહીવટદારોએ મનોમન નક્કી જ કરી નાખ્યું કે, જો આમ જ હોય, તો તો હવે આ મેઘાને બાપુનો ભેટો ન જ કરાવાય. કેમ કે મનોરથની પૂર્તિ બદલ બાપુ આ મેઘાને ઇનામ-અકરામ આપ્યા વિના થોડા જ રહેવાના ! એથી એમણે વધુ મક્કમ બનતાં કહ્યું કે, મેઘા ! તારી વાત સાવ સાચી છે. પણ બાપુનો કડક હુકમ છે કે, મોટા ચમરબંધીને પણ મળવા આવવાની છૂટ ન જ આપવી.માટે તમે હવે થોડી વધુ ધીરજ ધરો. બે વર્ષ વિતાવ્યા,તો હવે બે મહિના વધુ વિતાવવામાં શું ખાટું-મોળું થઈ જવાનું હતું ! બાકી બાપુ હમણાં તો નહિ જ મળી શકે.
આશા પર પાણી ફરી વળે, એવો સાફ સાફ નકાર સાંભળીને મેઘો મનથી તૂટી પડ્યો. એણે ટૂંકમાં જ આપવીતી રજૂ કરતાં જણાવ્યું કે, આ કળા શીખવા તો મેં ગાંઠનું ગોપીચંદન કરી નાખ્યું છે. હવે તો એવી પરિસ્થિતિ પેદા થવા પામી છે કે, કાલે શું ખાવું,એ સવાલ સાપની જેમ ફેણ માંડીને ખડો થઈ ગયો છે. માટે મારે બાપુને એક વાર તો મળવું જ પડે એમ છે.
ધિઠ્ઠાઈપૂર્વક જવાબ મળ્યો કે, મેઘાભાઈ ! એક વાર જ નહિ, અનેક વાર બાપુ સાથે તમારો ભેટો કરાવીશું, પણ હમણાં નહિ,એકાદ બે મહિના પછી ! મીઠાં ફળ ચાખવાં હોય તો આટલી ધીરજ તો ધરવી જ પડેને ?
આ પ્રસ્તાવ સાંભળીને મેઘો કિંકર્તવ્યમૂઢ બનીને બાપુને મળવાનો સંસ્કૃતિની રસધાર ભાગ-૨
30
૩૩
