Munisuvratasvamicarita

Author(s): Chandrasuri, Rupendrakumar Pagariya, Yajneshwar S Shastri, R S Betai
Publisher: L D Indology Ahmedabad

Page 262

सिरिमुनिसुव्वयजिणिदचरियं
पंचउलेण वि विहियमणेण कमसो करम्मि घेत्तूण । परियत्तिऊण तं सव्वओ वि सुइरं निरिक्खेउं ।।७३६३।। जिह एरिस हेहिं कयाइ कत्थ वि न दिट्ठे । सुमहल्लं तेइल्लं तासाइविवज्जियं वइरं ।।७३६४ ।। ताह मुल्ल मेस्सरिसं तो परिक्खगा पुरिसा । जंपंति जहा अम्हे न मुणेमो मुल्लमेयस्स ॥। ७३६५।। जम्हा अदिट्ठपुव्वं एरिसमम्हाण तो न अम्हेहिं । एवंविहस्स मुल्लं सयं कयं नेव अन्नेहिं ।।७३६६ । कीरत पहु दिट्ठ तो पंचउलेण तस्स वइरस्स । सामी वाणिज्जयरो पुट्ठो सो वि हु भणइ एवं ।। ७३६७।।
इमे विन मुलं मुणंति मणिरयण मुणियपरमत्था । तस्स वियाणामि कहं मुल्लमहं कप्पडियपाओ ।। ७३६८ ।। तो पण पंचउलं तर कहं गहियमप्पणा एयं । तो भणइ वणिज्जयरो मए खणतेण धरणियलं ।।७३६९ ।। लद्धं कत्थइ एयं अहवा अन्नाणओ मए दिनं । मुल्ले सुवन्नलक्खं इमस्स तो किं पमाणमिणं ।।७३७० ।। दिट्ठस्स वत्थूण जं तुम्हं पडिहाइ समुचियं मोल्लं । तं देह किमन्त्रेणं कवोलवाएण बहुएणं ।।७३७१।। अह तत्थ मुद्दत्थ तं वइरं नियकरे गहेऊण । एगागी उट्ठेउं तओ गओ निवसमीवम्मि ।।७३७२ || हत्थम्मि समप्पेउं तं वइरं तस्स कन्नमूलम्मि । होऊण तओ साहइ परिक्खगातीहि जं भणियं । । ७३७३ । अह राया तं वरं नियकरयलसंठियं पलोएडं । विम्हयपवन्नहियओ जंप तं मुद्दहत्थमिमं ।। ७३७४।। तुम्हं परिक्खगाण य आलोयंताण किं पिजं उचियं । मुल्लं पडिहासइ तं करेह वणिजारयमएण ।।७३७५।। एयं रायाएसं गहिऊणं तं च वरवररयणं । सो झत्ति मुद्दहत्थो मणिभंडायारमणुपत्तो ॥ ७३७६।। पंचउलपरिक्खगवणिजारयसमुदायसम्मएण तओ । पन्नाससुवन्नसयाई तस्स मुल्लं परिट्ठविरं ।।७३७७।। तेणेव य समुदाएण सह गओ नरवइस्स पासम्मि । साहेइ वइरमोल्लं सो वि य वणिजारओ वइरं ।। ७३७८ ।। तं ठविणं निवपायअंतिए विन्नवेइ देव ! इमं । वइरं सुवन्नलक्खं लहउ कवडे अहव काणं ।।७३७९।। तह वि मए मुल्लेणं विणा वि देवस्स पायपूयाए । दिन्नमिणं भत्तीए गिण्हामि न मुल्लनामेण ।।७३८० ।। एक्कं कवडियं पहु देवस्स समीवओ अहं तम्हा । जं देइ पसाएणं देवो तं चिय अहं गिन्हे || ७३८१।। अह राया तं पभणइ न किं पि मुल्लं इमस्स वइरस्स । एमेव तए दिनं नियभत्तीए इमं मज्झ ।।७३८२|| पंचसहस्सा कणस्स पुण इमे तुह मए पसाएण । दिन्ना ता गिन्ह तुमं अह सो वणिजारओ हत्थे ।।७३८३ ।। सीसम्मि निवेसेउं महापसाओ त्ति नयसिरो भणइ । रायाएसेण तओ सो पंचउलेण सह जाइ ।। ७३८४ ।। राया पायतलाओ तं वइरं करयलम्मि गहिऊण । जा चिट्ठइ पेच्छन्तो समागओ ताव सिरिवम्मो ।।७३८५।। रायाणं पणमेउं पवरे दिन्नासणम्मि उवविट्ठे । तं भणइ निवो एयं कुमार ! वइरं पलोएसु ।।७३८६ ।। रन्ना अप्पिज्जंतं कुमरो दोहिं वि करेहिं गहिऊण । तं वइरं अवलोयइ विहियचित्तो पत्तेण ॥।७३८७।। किंपि अव्वं वत्युं कहिं पि देवेण पत्तमेयन्ति । पभणतो परिचितइ ताव इमं सव्वदोसेहिं ॥७३८८।। परिमुक्कं त्तं तह गुणेहिं सव्वेहिं किंतु एयस्स । गंधो फासो य तहा किं चि वि किं चि वि विसंवयइ ॥। ८७८९ ।। तो घसिऊण करेहिं अग्घायइ तं पुणो पुणो जाव । तोलइ य करयलेणं तो नाओ तेण परमत्थो ।। ७३९०।। जह एयं जाइल्लं न होइ वइरं विजाइयं नूणं । इय निच्छिऊण जाओ ईसि मउलियम हो जाओ ।।७३९१।। तो पुच्छइ रायाणं संपन्नं देव ! कह इमं तुम्ह ? । राया वि तस्स पुरओ जहट्ठियं कहइ सव्वं पि ।।७३९२।। तो मोणेण ठिउच्चिय सो अप्पर तं निवस्स हत्थम्मि । राया संकियचित्तो तो पुच्छइ कुमरसिरिवम्मं ।। ७३९३।। साहसु कुमार ! दोसं गुणं व कंचि वि इमस्स वइरस्स । तो जंपइ सिरिवम्मो देव ! सिरे मुंडिए संते ।।७३९४ ।। नक्खत्तं पुच्छिज्जइ जति तो देवो वि दिन्नमुल्लस्स । वइरस्स इमस्स गुणं पुच्छउ दोसं व मम पासे ।। ७३९५ ।। १. मुहच्छाओ पा
१
२२९