________________
તેમની સાધનાનું લક્ષ્ય પૂરું થતું નહીં. કાંગડા ચાતુર્માસ કર્યા પછી મહારાજજી દિલ્હી પધાર્યા. એક દિવસ પૂ. સુજયેષ્ઠાશ્રીજી મહારાજે સહજભાવથી પૂજય મહારાજી મહારાજને કહ્યું, “મહારાજજી, મારે તો શાલિભદ્ર બનવું છે.' પૂજય મહારાજજી હસી પડયાં પૂછ્યું, ‘તારે શાલિભદ્ર શા માટે બનવું છે?” પૂજય સુજયેષ્ઠાશ્રીજી મહારાજે ૪૦ વર્ષ સુધી સેવા સાધના અને સમર્પણ જેવા ઉત્તમોત્તમ ગુણો દ્વારા હમેશાં પૂ. મહત્તરાશ્રીજી મહારાજના ઉત્તરસાધક બની અપ્રમત્ત ભાવે સે કરી હતી. તેમણે કહ્યું, ‘મહારાજજી, આપનાં સમય-શક્તિ સ્મારકના વિવિધ કાર્યોને સંપૂર્ણ કરાવવામાં જાય છે. હવેથી આપને સ્મારક માટે કોઈને કહેવું નહીં પડે! હું શાલિભદ્ર બની આપને મદદ કરીશ. પૂ. સુજયેષ્ઠાશ્રીજી મહારાજ ઘણાં મિતભાષી હતાં. તેમનું જીવન સ્ફટિક જેવું નિર્મળ હતું. વચનોમાં સિદ્ધિ હતી.પ્રભુ એમના નિર્મળ હૃદયની પ્રાર્થના જલ્દી પૂરી કરતાં આવો અનુભવ પૂ. મહત્તરાજી મહારાજને હતો. એમના હૃદયની નિર્મળતાને પૂ. મહત્તરાજી મહારાજ પારખી શકયાં હતાં. આટલી વાતચીત થયા પછી લગભગ સાતઆઠ દિવસમાં જ સુજયેષ્ઠાશ્રીજી મહારાજ કાળધર્મ પામ્યાં.
મહત્તરાજી મહારાજ સુજયેષ્ઠાશ્રીજી મહારાજને કહેતા કે, “હેન! તેં મારી અને માતાગુરૂની જે સેવા કરી છે એનો બદલો અમે કેવી રીતે ચૂકવીશું ' આ મહત્તરાજી મહારાજની મહાનતા હતી.પણ સુજયેષ્ઠાશ્રી મહારાજ કહેતાં, ‘મહારાજજી, મેં તો આપની કાંઇ સેવા નથી કરી.'
સુજયેષ્ઠાશ્રી મહારાજના કાળધર્મ પછી થોડા સમયમાં પૂ. મહત્તરાશ્રીજી મહારાજે શ્રી વાસુપૂજય આદિ ચાર જિનબિંબ, શ્રી ગૌતમસ્વામિ, ત્રણે ગુરુમહારાજની નાની મૂર્તિ તથા ગુરુવલ્લભની વિશાળ પ્રતિમાની બોલી સંપૂર્ણ કરાવવાનો સંકલ્પ કર્યો. પૂજય મહારાજજીએ એ ભાવના શ્રી સંઘની સામે રાખી. શ્રી સંઘે સહર્ષ સ્વીકાર કર્યો. ૧૩ એપ્રિલ ૧૯૮૬ ની સંક્રાન્તિના દિવસે બધી બોલીઓ સંપૂર્ણ થઇ. પંજાબના તંગ વાતાવરણના કારણે વિશેષ મહાનુભાવો પંજાબથી આવી ન શકયા. છતાં લોકોનાં ઉમંગ, ઉત્સાહ અને ભાવના અનેરાં હતાં. સૌ મનોમન વિચારી રહ્યા હતાં, પ્રભુભક્તિનો. ગુરુભક્તિનો આવો અનેરો લાભ કોના ફાળે જશે? કોણ પુણ્યશાળી પ્રભુને તથા ગુરુવલ્લભને ગાદી આસીન કરશે? લોકો ખૂબ ઉત્સાહથી બોલી આગળ વધારી રહ્યા હતાં ત્યાં પૂ. મૃગાવતીશ્રીજી મહારાજે પોતાના હૃદયની ભાવના વ્યક્ત કરી કે, ભાઇઓ મારી ભાવના છે કે કોઇ પણ બોલી સવાલાખ મણથી નીચે ન જવી જોઇએ. પુ. મહત્તરા મગાવતીશ્રીજી મહારાજની અમૃતભરેલી વાણીને સૌએ ઝીલી લીધી અને જોતજોતામાં અડધા કલાકમાં પ્રભ પ્રતિમાઓ તથા ગુરુપ્રતિમાઓની ૭૨ લાખની બોલીઓ થઈ.
આ સૌ મૃગાવતીશ્રીજી મહારાજની સાધના, આરાધના, તપસ્યા, સાચી ગુરુભક્તિ અને નૈષ્ઠિક બ્રહ્મચર્યનો પ્રભાવ હતો. એમની વાણીમાં લક્ષ્મી તથા સરસ્વતીનો વાસ હતો. સૌ આશ્ચર્યચકિત હતાં કે આ કાર્યમાં અદશ્ય રૂપે કોણ મદદ કરી છે! “મહારાજજી ઉપરથી આપના શાલિભદ્ર મદદ કરી રહ્યા હોય એવું લાગે છે.” ખરેખર પૂજય સુજયેષ્ઠાશ્રીજી મહારાજની ગુરુભક્તિ પણ અલૌકિક હતી. એમાં જરા પણ શંકાને સ્થાન નથી.
આજે પણ એ ત્રણે નિર્મળ આત્માઓના આશીર્વાદથી, એમની નિષ્કામ સેવાભાવનાથી, એમની અસીમ કૃપાથી સૌ કાર્યો સાનંદ સંપન્ન થાય છે. આ વલ્લભસ્મારક મૃગાવતીશ્રીજી મહારાજની અનોખી ગુરુભક્તિનું પ્રતીક બની સૌને દીર્ધકાળ સુધી આધ્યાત્મિક પ્રેરણા આપતું રહેશે.
એ ત્રણે આત્માઓના ગુણોને જીવનમાં ઉતારવાની શક્તિ પ્રભુ અમને પણ આપો. એમના પાવન પગલે ચાલી અમો પણ આત્માનું કલ્યાણ કરી શકીએ એવી પ્રાર્થના!
મહારા શ્રી મગાવતીશ્રીજી
