________________
મારા હમેશના નિયમ મુજબ મારી દિલ્હી મુલાકાત દરમ્યાન પૂજય સાધ્વીજીના વંદનાર્થે ગયો. ત્યારે ભારતીય સંસ્કૃતિમંદિર બાબત વાત થઈ. તેમણે મને કહ્યું કે, આ તો બહુ સરસ વાત છે અને અહીંના ટ્રસ્ટીઓ પણ આવકારે છે. એમણે જે રકમ કહી તે રકમ આપવાનું મેં સ્વીકારી લીધું.
આ રીતે પુજય મગાવતીજી મહારાજે દિલ્હી સ્મારક સાથેનો તથા પંજાબ અને દિલ્હીના સાધર્મિક ભાઇઓ સાથેનો મારો સંબંધ ગાઢ બનાવ્યો. આ ફળશ્રુતિ માટે હું સાધ્વીજી મહારાજનો ખૂબ ઋણી છું. અને આ માટે મારી જાતને હું અતિ ભાગ્યશાળી સમજું છું. પ્રગતિના પ્રયાસ રૂપે સંસ્થાને વિશ્વ વિદ્યાપીઠનો દરજજો મળે તે માટેના પ્રયત્નો ચાલુ જ છે. પૂજય સાધ્વીજીના આશીર્વાદથી જતે દિવસે આ સંસ્થાને અપેક્ષિત વિશ્વ વિદ્યાપીઠનો દરજજો મળશે એવી આપણે સૌ અપેક્ષા રાખીએ.
ધર્મને જીવનમાં કેમ ઉતારવો અને દરરોજના આચારવિચારમાં કેમ વર્તવું એનો સીધો પ્રતિબોધ પૂજય સાધ્વીજી મહારાજ અંગત રીતે મને નહોતાં આપતાં, પરંતુ તેમની સાથેની વાતચીતમાં અને વ્યાખ્યાનોમાં જે ઊંડી સમજ તેમણે 1 બતાવી છે તેની કઈક અસર મારા ઉપર થઈ છે, એવો મને ભાસ થાય છે. એમની સમીપ જયારે જયારે હું જતો ત્યારે એમના સ્મિતમય વદનની એટલી ઊંડી છાપ મારા ઉપર પડતી કે, તેઓ સ્મારક અને ગુરુ વલ્લભના આદેશ મુજબ સમાજોધ્ધારનું જે કાર્ય આગળ ધપાવતાં હતાં, તે દિશામાં મારે પણ વધારે ને વધારે યથાશકિત ફાળો આપવો જોઇએ.T.
એમની આત્મસાધના ઘણી જ ઉજજવળ હતી. તેઓ મહાતપસ્વિની અને ધાર્મિક ક્રિયાઓમાં પૂરા કાર્યદક્ષ તો હતા. | જ, પણ સાથોસાથ એમના જીવનની બલિહારી કહું તો ખાસ સમાજોધ્ધારનું એમના કાર્યો પણ મહત્વપૂર્ણ હતાં. ]
એમને કાંગડાતીર્થોધ્ધારિકાનું બિરુદ અપાયું તે યોગ્ય હતું. એ તીર્થમાં પ્રતિમાની પૂજા. આપણે કરી શકતા ન હતાં. એમણે પોતાની વિચક્ષણ બુદ્ધિ અને કાર્યદક્ષતાથી બારે માસ પૂજા થઈ શકે એ રીતે એ તીર્થ ખુલ્લું કરાવ્યું તે આજના જમાનામાં નાનીસૂની વાત નથી, કારણ કે આજના જમાનામાં પરિસ્થિતિ એવી થઇ છે
રણ કે આજના જમાનામાં પરિસ્થિતિ એવી થઈ છે કે, અંદરઅંદરના મતભેદોને કારણે આપણે આપણાં તીર્થ સાચવી શકતાં નથી.
પૂજય સાધ્વીજીના પ્રતિબોધથી લોકો એમના સૂચિત કાર્યો માટે અઢળક પૈસા આપતા, પરંતુ પૈસાનો ખોટો વ્યય ન થાય અને સાચા માર્ગે અને સુકાર્યો માટે જ નાણાંનો વપરાશ થાય તે માટે તેઓ પૂરતું લક્ષ આપતાં. એમના ધ્યાન બહાર કોઇ વસ્તુ જતી નહિ.
છેલ્લાં દોઢ- બે વર્ષથી એમની નાદુરસ્ત તબિયતનો પ્રશ્ન ગંભીર હતો. પરંતુ તેથી તેમના કાર્યોમાં તે કયારેય અંતરાય રૂપ થતો નહિ. તેઓ હમેશાં પ્રસન્ન રહેતાં. તેમના મુખ પર સ્મિત સતત ફરકતું જ રહેતું. પોતાની બીમારી નિમિત્તે ખર્ચ ન થાય અથવા તો ઓછો થાય એ એમના લક્ષમાં રહેતું. મારા જેવા એમના ભકતો એમના સ્વાથ્ય માટે કંઈ પણ કરી છૂટવા તૈયાર હોઇએ, ત્યારે ખોટો ખર્ચ ન કરવો એમ કહી અમને તેઓ વારતા અને કહેતા કે, “ભાઇઓ, શા માટે મારી પાછળ ખર્ચ કરો છો?” જયારે અમે જણાવતા કે, આમાં તો અમારો સ્વાર્થ છે, ત્યારે હળવાશથી હસતાં હસતાં તેઓ કહેતા કે, સ્વાર્થી થવું એ સારું ન કહેવાય.’
છેલ્લે મે મહિનાના અંતમાં પરદેશ ગયો તેના ચારપાંચ દિવસ પહેલાં જ તેમને મળ્યો હતો. બેએક માસ માટે દર્શનથી વંચિત રહીશ એમ તેમને મેં જણાવ્યું. ત્યારે એમણે દર્દની દરકાર કર્યા વગર હરહમેશના સ્મિતથી જવાબ વાળ્યો. અમારી આ મુલાકાત આખરી હતી એમ તેઓ કળી શકયાં હોય એમ મને લાગે છે. તેમને માટે ફિલિપાઈન્સથી ‘ફથ હિલર' મોકલવા માટે મેં વાત કરી ત્યારે ખોટો ખર્ચ ન કરવાની તેમણે સલાહ આપી. પરંતુ મેં આ બાબતનો બહુ આગ્રહ રાખ્યો. મને એમ કે ફેથ હિલર એમને તંદુરસ્તી બક્ષે તો હજુ વધુ વખત સ્મારકના કામને તથા ગર વલ્લભના આદર્શોને
મહત્તરા ની મગાવતીશ્રીજી
૩૭
