________________
ગુરૂ ચરણોમાં સમર્પિત સાધ્વી શ્રી સુજ્યેષ્ઠાશ્રીજી
|| પૂજ્ય સાધ્વી શ્રી સુવતાશ્રીજી મ. સા.
જ્યારે બીજ પોતાના અસ્તિત્વને માટીમાં વિલીન કરી દેવા તૈયાર થાય છે, ત્યારે જ લહેરાતાં ખેતરો, સુંદર ઉપવન અને વસંતનો પ્રકૃતિ વૈભવ જોવા મળે છે. નદી સમુદ્રમાં પોતાની જાતને લીન કરી દેવા તૈયાર થાય છે ત્યારે તે પોતે સમુદ્ર બની જાય છે. બિન્દુ સિધુમાં મળી પોતે સિન્થ બની જાય છે.
અગરબત્તિની જેમ અંતિમ ક્ષણ સુધી સેવા, સાધના અને સમર્પણની સુવાસ જેમણે ચોપાસ ફેલાવી એવાં સર્વભાવથી ગુરચરણોમાં સમર્પિત આદર્શ શિષ્યારત્ન સાધ્વી શ્રી જયેષ્ઠાશ્રીજી મહારાજ આજે આપણી વ પરંતુ એમનો અમર આત્મા સદાય આપણી સાથે જ છે. એમના ગુણોની સુગંધ સદાય માનવીને સાધના, સેવા અને સમર્પણનો માર્ગ ચીંધતી રહેશે. ગુરચરણોમાં સમર્પિત અનન્યભાવથી સેવાભક્તિની મશાલ આધુનિક યુગમાં | શિષ્યો માટે એક જવલંત ઉદાહરણ બની રહેશે.
સેવાભાવી, સરળ સ્વભાવી, સૌનું હિત જોનાર સાધ્વી શ્રી સુજયેષ્ઠાશ્રીજી મહારાજનો જન્મ ખેરાલુ તારંગાની પાસે આવેલ સીપોર ગામમાં થયો હતો. માતાનું નામ હીરાબહેન અને પિતાનું નામ મણિલાલ પટવા હતું. એમના | પિતાજી બાર વ્રતધારી ધર્મનિષ્ઠ સુશ્રાવક હતા. ગામમાં તેઓ ભગતને નામે જાણીતા હતા. સુજયેષ્ઠાશ્રીજીનું ગૃહસ્થ. નામ શાંતાબહેન હતું અને તેઓ પિતાજીનાં લાડકાં હતાં. ૧૬ વર્ષની ઉમરે એમણે ઉપધાન તપ કર્યું હતું. એમની ૧૯ વર્ષની ઉમરે એમના ગામ સીપોરમાં ઈ. સ. ૧૯૪૬માં સાધ્વી શ્રી શીલવતીજી અને સાધ્વી શ્રી મૃગાવતીજી મહારાજનું ચાતુર્માસ થયું. એમને જોતાં જ શાંતાબહેનને ધર્મની લગની લાગી અને ચાતુર્માસની પૂર્ણાહુતિ પછી તરત જ એમણે ભાગવતી દીક્ષા અંગીકાર કરી. ઇ. સ. ૧૯૪૭ના એપ્રિલ મહિનામાં પૂજય પંજાબી આચાર્ય વિજય ઉમંગસૂરિજી મહારાજના હસ્તે એમની વડી દીક્ષા થઈ. એમણે પ્રથમ ચાતુર્માસ આચાર્ય મહારાજની નિશ્રામાં કર્યું. ચાતુર્માસમાં સુજયેષ્ઠાશ્રીજી મહારાજે અઠ્ઠાઇ તપની આરાણા કરી. બીજું ચાતુર્માસ પૂજય પ્રવર્તિની સાધ્વી શ્રી દેવશ્રીજી મહારાજનાં પ્રથમ શિષ્યા પૂજય શ્રી દાનશ્રીજી મહારાજની સાથે કપડવંજમાં કર્યું.
પ્રભુ પંથમાં આગળ વધવા એમણે પૂજય ગરુચરણોમાં રહી જ્ઞાનાભ્યાસ કર્યો. જીવવિચાર, નવતત્ત્વ, દંડક, લધુ સંગ્રહણી, ત્રણ ભાષ્ય, કર્મ ગ્રંથ, બૃહત સંગ્રહણહી, દશવૈકાલિક સૂત્ર, ઉત્તરાધ્યયન સૂત્ર, સંસ્કૃત-હિન્દી લઘુ કૌમુદી વગેરે ધર્મ ગ્રંથોનો એમણે અભ્યાસ કર્યો. અંતિમ દિવસોમાં શ્રી રતિલાલ દીપચંદ દેસાઈ લિખિત “મંગળમૂર્તિ પુસ્તકનો સ્વાધ્યાય કરતાં હતાં, એનું વાંચન અધૂરું રહી ગયું.
દીક્ષા લીધા પછી એમણે અઠ્ઠાઇ, નવ ઉપવાસ, વાસ સ્થાનકની ઓળી, નવપદજીની ઓળી, જ્ઞાન પંચમી પોષ દશમી, છ8, આઠમ વગેરે અનેક તપશ્ચર્યા કરી. વસ્તુત એમનું જીવન જ તપ રૂપ હતું. વિનય, વેયાવચ્ચ, સ્વાધ્યાય વગેરે આવ્યેતર તપ એમના જીવનમાં તાણાવાણાની જેમ વણાઈ ગયાં હતાં.
વયોવૃધ્ધ, તપોમૂર્તિ, માતા ગુરણી શ્રી શીલવતીજી મહારાજની તથા ગુરુણી પૂજય મૃગાવતીશ્રીજીની એમણે કુલ્લા ચાળીસ વર્ષ બે માસ સુધી અવિરતપણે સેવા કરી.
સૌરાષ્ટ્ર, ગુજરાત, રાજસ્થાન, ઉત્તરપ્રદેશ, પંજાબ, હિમાચલ પ્રદેશ, જમ્મુ, બંગાળ, બિહાર, મહારાષ્ટ્ર, કર્ણાટક વગેરે બધા પ્રદેશોની એમણે યાત્રા કરી. ઉગ્ર વિહાર કર્યા, વિહાર દરમ્યાન ઘણાં કષ્ટ સહન કર્યા. જયાં જયાં ( પગલાં પડયા ત્યાં ત્યાં લોકોના મન પર પોતાના ગુણની અમીટ છાપ પાડી. ૧૪૨
મહત્તરા શ્રી મગાવતીશ્રીજી
