________________
ગયો. મહારાજશ્રી મારી લાગણી સમજી ગયાં અને એમણે મારી પાસેથી વચન લીધું કે, મારી ભારતની આગમી મુલાકાત વખતે મારે વલ્લભ સ્મારકમાં બે કલાક ગાળવા. જેનો મેં સહર્ષ સ્વીકાર કર્યો, પણ ત્યારે હું જાણતો નહોતો કે, મહારાજશ્રીનાં ફરી વાર દર્શન કરવાનું મારા ભાગ્યમાં નથી.
શ્રી રાજકુમાર જૈન મહારાજશ્રીની તબિયતના સમાચાર મને મોકલતા હતા. તેમને સારું થઇ ગયું એવું જાણ્યું ત્યારે ખુશી થઇ હતી. પરંતુ આપણો એ આનંદ ચિરજીંવ ન બન્યો. ફરીથી જૂના દર્દી હુમલો કર્યો અને જુલાઈ ૧૯૮૬માં તેઓ નશ્વર દેહ છોડી ગયાં. આપણા સૌ માટે એ અતિ આઘાતજનક હકીકત હતી.
તીવ્ર બુદ્ધિ પ્રતિભા, અગાધ જ્ઞાન, પૃથ્થકરણ અને તર્કશકિતને કારણે મહારાજશ્રી પોતાની ટૂંકી જિંદગીમાં ઘણી મોટી જવાબદારી ઉપાડી શકયાં હતાં. તેમનું વ્યકિતત્વ બહુમુખી હતું અને તેઓ જૈન સમાજના બહુમૂલ્ય રત્ન હતાં. સમાજના કલ્યાણ માટે એમણે પોતાનું સ્મસ્ત જીવન સમર્પી દીધું હતું. આવું અભૂતપૂર્વ વ્યકિતત્વ આપણને કયાં જોવા મળશે? મને ખાતરી છે કે, એમના સ્વાર્પણના મધુર ફળ આપણા સમાજને જરૂર એક દિવસ મળશે જ.
આ નાનકડો લેખ લખતાં હું વિચારી નથી શકતો કે, એમણે મને શું શું કહ્યું હતું.એમના મનમાં અનેક વાતો ભરેલી હતી. જૈન સમાજના શ્રીમંતો અને ગરીબોની સમસ્યાઓ, બાળકોનું શિક્ષણ વગેરે અનેક બાબતોને માટે એમણે ખ્યાલ કર્યો હતો. તેઓ જાણતાં હતાં કે, આ યુવાનો ભાવિ જૈન સમાજના સ્તંભ છે. માટે એમનો યોગ્ય વિકાસ થાય. એમને યોગ્ય શિક્ષણ મળે અને શિસ્તના પાઠ શીખવા મળે, જેથી તેઓ સમસ્ત જૈન સમાજને એક ડગલું આગળ લઇ જાય. મહારાજશ્રીની અનુપસ્થિતિમાં આપણા સમાજના દરેક સભ્ય ઘણી ઘણી જવાબદારીઓ ઉપાડવાની છે. એમણે દર્શાવેલા માર્ગ પર આપણે ચાલવાનું છે. એમનું કાર્ય નિરંતર ચાલુ રહેવું જોઇએ. એમના મિશનને પરિપૂર્ણ કરવાનો પહકાર આપણી સામે ઊભો છે.
સમાજના સૌ સભ્યોની જેમ મહારાજશ્રીનું દેહાવસાન મારે માટે પણ એક અંગત ખોટ છે. હું ભારતમાં હોઉ કે પરદેશમાં હોઉ તેથી ફરક નથી પડતો. એમના સદાચરણ માટે હું એમનો હંમેશાં અતિ આદર કરતો રહ્યો છું.
સ્વર્ગમાંથી પૂજય આચાર્ય વલ્લભસૂરિજી અને પૂજય મૃગાવતીજી આપણને નિહાળતાં હશે કે, આ ધરા ઉપર આપણે આપણાં કર્તવ્ય કઈ રીતે બજાવી રહ્યાં છીએ. તેઓ હર હંમેશ આપણી સાથે જ છે અને રહેશે!
મહત્તરા શ્રી મગાવતી બીજી
