________________
CB
વલ્લભ સ્મારકનો પ્રકાશપુંજ ... નિર્મલકુમાર જૈન
તીર્થંકર ભગવંતોની દેશનાનો સમસ્ત ભારતમાં અને વિશેષરૂપે પંજાબમાં પ્રચાર અને પ્રસાર કરવા મૃગાવતીજીએ પોતાનું સમસ્ત જીવન સમર્પિત કરી દીધું હતું. ૪૮ વર્ષના દીક્ષા પર્યાયમાં એમણે ૬૦ હજાર માઇલનો પગપાળા વિહાર કર્યો હતો. સર્વત્ર શ્રમણ સંસ્કૃતિના ગુણગાન ગાયા અને સંકુચિત દીવાલોને દૂર કરી લોકોને નિકટ આણ્યા. સંપ્રદાયવાદ કદી એમની સામે ટકી ન શકયો.
ઇ. સ. ૧૯૭૯માં એમના વરદ હસ્તે વલ્લભ સ્મારકનો શિલાન્યાસ થયો હતો. કરોડો રૂપિયાની આ યોજનાને એમની પ્રેરણા અને દેખરેખનું સદ્ભાગ્ય પ્રાપ્ત થવાથી એની નિરંતર પ્રગતિ થતી રહી છે. સાધ્વીજીના રોમેરોમમાં ગુરુભકતનો સંચાર હતો. તેઓ પોતાના જીવનનાં બધાં કાર્યો: શ્રેય ગુરુજીને આપતાં હતાં. એમણે દિલ્હી, મુંબઇ, મદ્રાસ અને સમસ્ત ભારતના સંધોનો સહયોગ સાધી આ કાર્ય માટે પ્રેરિત કર્યાં. એમની વાણીમાં અદ્ભુત શિકત હતી. લોકો એમના સંકેત માત્રથી પોતાનું સર્વસ્વ સમર્પિત કરવા તૈયાર રહેતા હતા.
મૃગાવતીજીની આંખોમાંથી વહેતી કરુણા સહજ રીતે જ હૃદયને ભાવવિભોર બનાવી દેતી હતી. એમના ચારિત્ર્યની શુદ્ધિ અને સુવાસે એમના સ્વ-રૂપને દિવ્ય બનાવી દીધું હતું. એમનું દર્શન થતાં જ મનમાં ધન્યતા વ્યાપી વળતી હતી. એમની ત્રણ શિષ્યાઓ શ્રી સુવ્રતાશ્રીજી મહારાજ, શ્રી સુયશાશ્રીજી મહારાજ અને શ્રી સુપ્રજ્ઞાશ્રીજી મહારાજ એમનાં અધૂરાં કાર્યો પૂર્ણ કરવા સમાજને માર્ગદર્શન આપશે એવી પૂરી શ્રદ્ધા છે !
મહત્તરા શ્રી મૃગાવતીશ્રીજી
૭૩
