________________
હીરાલાલ જૈન
ઇ.સ. ૧૯૬૦માં મહત્તરા મૃગાવતીજી મહારાજ જયારે લુધિયાણા પધાર્યા ત્યારે સ્થાનકવાસી આચાર્ય પૂજય શ્રી આત્મારામજી મહારાજ પાસે આગમનો અભ્યાસ કરવા આવતાં હતાં. ત્યારે એમની વિલક્ષણ વિદ્વતા અને પ્રતિભા જોઈ આચાર્ય મહારાજ આશ્ચર્યચકિત થઈ જતા હતા. અને મૃગાવતીજી પણ આચાર્યશ્રીનું અગાધ આગમજ્ઞાન જોઈ એમને આગમમૂર્તિ' કહેતાં હતાં. - છેલ્લે હું જયારે વલ્લભ સ્મારક પર એમના દર્શનાર્થે ગયો ત્યારે પ્રસન્નતાથી એમણે કહ્યું, “ભાઈ હીરાલાલજી! “સારું થયું તમે આવી ગયા. મારે બેચાર વાતો તમને કહેવી છે.
મેં સાંભળ્યું છે કે, ડૉક્ટરો મારા શરીરમાં લોહી ચડાવવા માગે છે. પરંતુ હું તો આજન્મ બ્રહ્મચારિણી છું. હું મારા શુદ્ધ લોહીમાં કોઈ ભોગીનું અશુદ્ધ લોહી નહિ ભળવા દઉં. સમાજને કહેજો મને લોહી આપવામાં ન આવે.'
ત્યારે પૂજય સુવ્રતાશ્રીજી મહારાજે કહ્યું, ‘હું મારું લોહી આપીશ.'
‘નહિ સુવ્રતા! સંભવ છે કે તમારા ભાવપરિણામ મારાથી ઊંચા હોય. હું તમારા ભાવમાં અંતરાય બનવા નથી ઇચ્છતી. આ સાંભળી સુતાશ્રીજી મહારાજ મૌન થઈ ગયાં. .
હું એમ પણ કહેવા માગું છું કે, મારી વધુ બિમારીમાં હું ભાનમાં ન હોઉં ત્યારે મને હૉસ્પિટલ કે નર્સિંગ હોમમાં લઈ જવા જો કોઇ વાહનનો ઉપયોગ કરવાનું વિચારે તો એવું ન કરતા. હું પાદવિહાર વ્રતનો ભંગ કરવા ઇચ્છતી નથી. થોડાં વર્ષ પહેલાં મારું એક ઑપરેશન થયું હતું. ત્યારે પાંચ વિસામા લઈ હું ઑપરેશન થિયેટર સુધી પહોંચી હતી. હું ત્યાં સુધી કહું છું કે, મને સ્ટ્રેચરે ઉપર પણ ન લઈ જવામાં આવે.
મને શરીર પ્રત્યે કોઇ મોહ નથી. શરીર નાશવંત છે. નાશવંતને બચાવવાનો પ્રયાસ કરવો વ્યર્થ છે.'
હું મૃગાવતીજી મહારાજની વાતનો કોઈ જવાબ ન આપી શક્યો. એમના દ્દઢ મનોબળ, તપ અને ત્યાગને મનોમન વંદી રહ્યો.
એ મહાન વિભૂતિના ચરણોમાં અખિલ ભારતીય ટ્વેતામ્બર સ્થાનકવાસી જૈન કોન્ફરન્સ તરફથી શ્રધ્ધાંજલિ
અર્પણ કરું છું.
મહત્તરા શ્રી મૃગાવતીશ્રીજી
