________________
સાક્ષાત માતૃત્વ | | ડૉ. ખુરાના
પુજય મહારાજજી સાધ્વી મૃગાવતીજીના દેવલોકગમનથી આપણી વચ્ચે એક શૂન્યાવકાશ પેદા થયો છે. મારો સંબંધ તો છેલ્લા થોડા વખતથી થયો, પરંતુ દર્શન માત્રથી એવી પ્રતીતિ થતી કે, એ તો એ જ ચિરપરિચિત મા છે. એક મિલનમાં જ અમારી વચ્ચે માતા અને સંતાનનો સંબંધ બંધાઈ ગયો. એમનામાં અનન્ય માતૃત્વશકિત હતી અને વાણીમાં સહજ ભરપૂર શાંતિ અને આત્મવિશ્વાસ હતાં, જેનાથી અળગાપણાનો ભાવ કયારેય વરતાયો જ નહિ.
મહારાજજી થોડા સમયથી ભયંકર રોગથી ગ્રસ્ત હતાં. પરંતુ એમણે સહજતા, શાંતિ અને હસ્તે મોઢે જ એ રોગને આવકાર્યો હતો. રોગ અને એમના શાંત સ્વભાવ વચ્ચે જાણે હોડ લાગી હતી! અંતકાળ લગી શાંતિમાં ભંગ ન પડયો અને આત્મબળની જીત થઈ.
તેઓ માતૃત્વને સાક્ષાત્ બતાવનાર “મા” હતાં. એમની પાસે પોતાની દુઃખભરી કથા લાવનારને જરૂર આશ્વાસન મળતું. એને એવું થતું કે, “મેં માને કહી દીધું છે. હવે મારું કંઈ નહિ બગડે. હું હવે સુરક્ષિત છું, સમયે સમયે એમણે આપેલ નિર્દેશો બહુ જ મહત્ત્વપૂર્ણ પ્રમાણિત થતા હતા. બધા ભકતોને નવાઈ લાગતી કે, કયાંય ગયા વગર મહત્તરાજને આ જ્ઞાન ક્યાંથી પ્રાપ્ત થઇ ગયું હશે!
તપ, સંયમ અને મિતભાષિતા એમના અલંકાર હતા. એમના વિશે કંઈ પણ કહેવા શબ્દો ઓછા પડે એમ છે. જેમ હજારો ડાળીઓવાળું કોઈ વૃક્ષ હોય અને એના છાંયડામાં સુખ પ્રાપ્ત કરનાર યાત્રી જો એનાં પાંદડાં ગણવા, બેસે તો એ અસંભવ કાર્ય છે, તેમ એમના વિશે કહેવું એટલું જ મુશ્કેલ છે. .
એમણે મને આશીર્વાદ સ્વરૂપ યુગવીર આચાર્યશ્રી વિજયવલ્લભસૂરીશ્વરજીનું એક ચિત્ર આપ્યું. જેમાં આચાર્યશ્રીના શબ્દો લખેલા હતા, ન હું જૈન છું, ન બૌદ્ધ, ન વૈષ્ણવ, ન શૈવ, ન હિન્દુ કે ન મુસલમાન છું. હું વીતરાગદેવ પરમાત્માએ બતાવેલા શાંતિના માર્ગ પર ચાલનાર એક પથિક છું. ' મને એ ચિત્ર એટલું ગમે છે કે, હું હમેશાં તેને મારી પાસે રાખું છું. મહત્તરાજીનું એ જ મહાન જીવનદર્શન હતું.
એ મહાન આત્માને શ્રદ્ધાંજલિ આપવી એટલે એમણે બતાવેલા માર્ગ પર ચાલવા પ્રયત્ન કરવો.
મહત્તરા શ્રી મગાવતી બીજી
