________________
आचा०
॥४५४॥
अथवा सम्यग ज्ञान अथवा सम्यग दर्शन [ए त्रणे उत्तम होवाथी] तेने जाणीने शुं करे ते गुरु कहे छे.
आनक दर्शी -- आतंक ते नरक विगेरेनां दुःख छे. तेने (हृदय चक्षुवडे) देखवाना स्वभाववाळा ते आतंकदर्शी छे. ते कहेला पापोना अनुबन्धरूप अशुभ कर्मने करतो नथी. तेम पाप करावे पण नहि, तथा अनुमोदतो पण नथी; वळी गुरु उपदेश आपे छे, के. अग्र-चार अघाति कर्म जे भवोपग्राही छे, ते अग्र छे, अने मूल - ते चार घातीकर्म छे. ते मूळ छे. (अथवा बीजीरीते लइए तो) मोहनीय कर्म मूळ छे. बाकीनां सात कर्म अग्र छे. अथवा मिथ्यात्व मूळ छे. बाकी बधी प्रकृति अग्र छे. ए प्रमाणे वधां अग्र तथा मूळ कर्मने दूर कर आ सूत्रथी एम सूचव्युं के कर्म ते पुद्गलनो समूह छे. तेनो सर्वथा क्षय थतो नथी, पण योग्य अनुष्ठान करवाथी आत्माथी सर्वथा दूर थइ शके छे.
मोहनीयनुं अथवा मिथ्यात्वनुं वधां कर्ममां मूळपणुं केवी रीते घटे छे ? आम जो कोइने शंका होय तो आचार्य कहे छे के तेना कारणे बाकीनी वधी प्रकृतिओनो बंध पडे छे. कहां छे के
न मोहमतिवृत्य बंध, उदितस्त्वया कर्मणां न चैकविध बंधनं, प्रकृतिबंधविभवो महान् ॥ अनादिभव हेतुरेष, न च बध्यते नासकृतः त्वयाऽतिकुटिला गतिः कुशल ! कर्मणां दर्शिता ॥१॥
हे कुशल प्रभो! तमे कर्मोनो बन्ध मोह विना बताव्यो नथी, अने ते मोहनुं अनेक प्रकारनुं बन्धन छे अने प्रकृतिनो महान विभव छे; अने आ मोह अनादि भवनो हेतु छे. अने ते अनेकवार बन्धाय एम नथी. पण वारंवार बन्धाय छे. एथी कर्मेनी कु
सूत्र
॥४५
