________________
आचा० ॥५४२॥
ॐ
तने सुकवे, ते पुरि (नगर) मां शयन करवाथी पुरुष छे, अने द्रव ते संयम छे ते संयम जेने होय ते द्रविक पुरुष छे, अथवा द्रव्यभूत छे कारण के तेज मोक्षमां जाय छे, कर्मशत्रु जीतवामां समर्थ होवाथी ते वीर पण छे, मांसशोणीत शोषवानुं बताव्याथी
। सूत्रम् वीजा पदार्थो भेद चरवी विगेरे शोपवानुं पण बताव्यु जाणवू. कारण के मांस सुकातां ते पण साथे सुकाइ जाय छे; वळी आया-ही णीज्जे विगेर एटले वीर पुरुषोना मार्गे चालनारो जे मांस लोही सुकवे, ते मोक्षाभिलाषीओने आदानीय ग्राह्य. मानवाजोग वचन ॥५४२॥ वालो विख्यात थाय छे. प्र.-एवो कोण छे ? उ.-जे ब्रह्मचर्य ते संयममा रही कामवासना जीतवामा प्रयत्न करे, अथवा समुच्छ्रय ते शरीर अथवा कर्मोपचयने तपचारित्रवडे धुणावे. (कृशकरे-दूरकरे) ते आदानीय तथा व्याख्यात (स्तुत्य पूज्य) थाय छे, आ | प्रमाणे अप्रमत्त साधुनुं स्वरूप वताच्यु. हवे तेवू संयम न पाळनारा जे प्रमत (प्रमादी साधुओ) छे तेनुं वर्णन करे छे:
नित्तेहिं पलिच्छिन्नेहिं आयाणसोयगढिए वाले, अव्वोच्छिन्नबंधांणे अणभिकंतसंजोए तमंसि
अवियाणओ आणाए लंभो नत्थि तिबेमि (सू० १३८)
जे पदार्थ तरफ लइ जाय-अर्थात् पदार्थनो निर्णय करवा जे दोरे, ते नेत्र विगेरे पांच इन्द्रियो छे, तेना वढे पोताना विषयने ग्रहण करवा वडे जे पाप थाय, ते अटकावीने साधु थतां जगत्मां सारा पुरुषोथी पूजनीक थइ ब्रह्मचर्यमां रद्देवा छतां पण फरीथी तेने मोहनो उदय थवाथी सावध कृत्यमा संसारभ्रमणना वीजरुष कर्मना इन्द्रियोना विषयोरुप स्रोत (प्रवाहो) अथवा मिथ्याख अविरति ममाद कपाय योग छे तेमां गृद्ध थाय ते आदान स्रोत गृद्ध बने. मा-कोण ? उ:-बाळ (अज्ञ) छे, ते राग द्वेपरुपली
ॐ1555
नॐॐ
