________________
आचाला जाणनारो कहेवो, (ते जे स्त्रीसंग मन वचन कायथी न करे) पण मोहनीयकर्मना उदयथी जे 'पासत्या (शिथिल साधु) छे, ते ४ सूत्रम्
सेवे छे, अने सेवीने पछी साता तथा गौरव नाश थवाना भयथी शुं करे ते कहे छे, कटु एकांतमा 'कुचाल सेवीने गुरु विगेरे ए ॥५५९॥ पूछतां जुटुं वोले आवी रीते जुलु चोली पाप छुपावनारने शुं थशे ते कहे छे, 'विइआ' अबुद्धिमानने प्रथम तो कुकर्म कर्यु ते अज्ञा-11॥५५९॥
| नता छे, अने पार्छ जुटुं बोलतां मृषावादनो दोष लागे छे, तथा ते फरी न करवापणे फरी अनुत्थान (चालु) छे, आ संबधे, | नागार्जुनीआ आ प्रमाणे कहे छे:____“जे खलु विसए सेवई सेवित्ता वाणालोएइ, परेणवा 'पुट्ठो निण्हवइ, अहवा तं परंसएण
वा दोसेण पाविट्टयरेण वादोसेण उवलिं पिजत्ति"
जे कुकर्म करे 'करीने आलोचना करतो नथी, अथवा बीजाए पूछतां जुटुं बोले छे, अथवा पापी पोताना दोषो । | वडे वधारे वधारे लेपाय छे. जो. एम. छे, तो शुं करवू, ते कहे छे, 'लद्धाहु' कामो प्राप्त थये छते पण 'हुरत्ये चित्र क्षुल्लक (मुनि) माफक तेनां कडवां फळ जाणीने चित्तथी ते वहार करे (अथवा हुशब्द अपि अर्थमां लइ रेफनो आगम थयो|
ते वीजाना अर्थमा प्रथम विभक्ति लेतां) आवो अर्थ थाय छे के, मेळवेला होय, ते विपाकद्वारवडे विचारीने तथा ते शब्दादिनां ४ कडवां फळ जाणीने बीजाने नेवां पाप करवानी आज्ञा पण पोतें न आपे, तेम पोते पण छोडे, एवं सुधर्मास्वामी कहे छे, जे में 131 -पूर्वे कयु, ते में एक सरखो श्रेष्ट ज्ञान प्रवाह मेळ्व्यो छे, अने शब्दादिनां कडवां फळने जाणवाथी देखवाधी जिनेश्वरना वचन
17-%ER
4 छककलानरव
