________________
सूत्रम
॥६५४॥
बधा प्रमेहना रोगो योग्य समयमां दवा न करवाथी मधुमेहपणुं पाम्या पछी असाध्य बने छे. आचा०४ आ प्रमाणे उपर बतावेला सोळे रोगोनुं वर्णन अनुक्रमे कयु, ('अथ' अने 'ण' जे छे. ते 'अथ' नो अर्थ गुजरातीमां 'पछी'
थाय छे. अने 'ण' तो फक्त शोभा माटे छे) उपर बतावेला रोगो संसारी जीवने थाय छे, तथा आतंक एटले शीघ्र जीव लेण रोग ॥६५४॥ जे शुळ विगेरे छे, तथा गाढ प्रहार (जोरथी लागेलो मार) विगेरे दुःख देनारा स्पर्शो का तो अनुक्रमे आवे अथवा साथे पण थाय.
र एटले कंइ निमित्तथी आवे अथवा अनिमिचे आवे, अने ते रोगोथी पीडाय छे. आ रोगोथीज ते मुकातो नथी. बोजु पण ते संसारी
जीवने अधिक दुःख थाय छे, ने बतावे छे, ते कर्म रोगथी भारे थयेला गृहवासमां आसक्त थएला मनवाळा असमंजस रोगथी | पीडा थतां अंते प्रणित्याग थाय छे. ते विचारीने अने पाछो तेमनो उपपात तथा च्यवन (देवता जन्म मरणने बदले उपपात च्य-8 वन कहेवाय छे.) ते कर्मनुं संचित जाणीने एवं करवू जोइए के जेथी उपर बतावेल गंड (गुमडां) विगेरे १६ रोग तथा मरणनो तथा उपपातनो संपूर्ण अभाव थाय, बळी मिथ्यात्व अविरति प्रमाद कपाय योगथी मेळवेल कर्मनो 'अबाधा' काळनी मुदत पछी उदय थाय छे. त्यारे तेनो परिपाक (अनुभव) थाय छे. तेज शरीर तथा मन संबंधी दुःख उत्पन्न करे छे, ते विचारीने तेने जड
मुळथी काढवा प्रयत्न करवो जोइए; ते दुःखीओ दीनस्वरे रडे छे. विगेरे ग्रंथ (सूत्र) वडे ऊपपात. तथा च्यवन सुधी बताव्या छतां " पण, तेनुं मोटापणुं बताववा जेनावडे माणीओने संसारमा निर्वेद (खेद) उत्पन्न थाय; माटे बोजु सूत्र कहे छे:R. तंभुणेह जहा तहा संति पाणा अंधा तमसि वियाहिया, तामेव सई असई अइअच्च उच्चावय
SPRICENGERIKHABAR
नवनववा
बर
