________________
आचा०
॥८८५॥
आहार- पाणी प्रासुक वेषमात्रथी मळे ते पात्रीपिंड विगेरे दोषथी रहित लइने आहार करे.
सेभिक्खू वा २ से जं पुण जाणिज्जा गामं वा जाव रायहाणि वा इमंसि खलु गांमंसि वा जाव रायहाणिंसि संखडी सिया पिय गामं वा जाव रायहाणि वा संखार्ड संखडि पडियाए नो अभिसंधारिज्जा गमणाए ॥ केवल वूया आयाणमेयं अन्नाऽवमां णं संखडिं अणुपविस्समाणस्स पाएण वा वाए अकंतपुव्वे भवइ, इत्थेण वाहत्थे संचालिपुव्वे भवेइ, पाएण वा पाए आवडियपुव्वे भवइ, सीसेण वा सीसे संघट्टियपुव्वे भवइ, कारण वा का संखोभियyoवे भवइ, दंडेण वा अट्टीण वा मुट्टीण वा लेलुणा वा कवालेण वा अभिहयपुव्वेण वा भवइ,सीओदण वा उत्तिgoवे भवइ, रयसा वा परिघासियपुव्वे भवइ, अणेस णिज्जे वा परिभुत्तपुव्वे भवइ, अन्नेसिं वा दिजमाणे पडिग्गाहियपुव्वे भवइ, तम्हा से संजए नियंठे तदप्यगारं आइनावमाणं संखार्ड संखडिपडियाए नो अभिसंधारिज्जा गमणाए || ( मू० १७ )
ळी ते भिक्षु जो आ प्रमाणे जाणे के गाममां, नगरमां अथवा राजधानीमां कोइपण स्थळे संखडि (जमण) थवानी छे त्यां चरक विगेरे अनेक भिक्षाचरो हशे त्यां जमणनी बुद्धिए साधु विहार न करे. त्यां जवाथी थता दोषोने सूत्रवडे कहे छे, के केवळी (सर्वज्ञ) प्रभु तेने कर्म उपादान छे. एज बतावे छे. ते संखडि चरक विगेरेथी व्याप्त हशे एटले १०० नी रसोइ होय त्यां पांचसो भेगा थशे. त्यां थोडी रसोइने लीधे आवा दोषो थाय छे. धक्काधक्कीमां एकना पग बीजाने लागशे. हाथथी हाथ अथडाशे. पात्रां साथै पात्रां अथडाशे. अथवा माथासाथे माथु भटकाशे. साधुनी काय साथे चरक विगेरेनी काया अथड शे. ते वखते धको लागत
सूत्रम्
॥ २८५॥
