________________
ठीकरां थयां, त्यारे ते कपाळ (ठीकलं-ठीच) नीअवस्थामां घडो ते अघडो थयो छे, आ वाक्योवढे शब्दोनो पूर्व अभाव तथा आचा०प्रध्वंस (नाश थवाथी ) अभाव बताव्यो छे, हवे चारे भाषामांथी न बोलवा योग्य भाषाने कहे छे, ते भिक्षु आ प्रमाणे जाणे के 8 १ सत्य २ मृषा ३ सत्यामृषा ४ असत्यामृषा एम भाषा चार भेदे छे. तेमां मृषा सत्यामृपा तो बोलवा योग्य नथी, पण सत्य है
। सूत्रमू ॥१०१२॥ वचन पण कर्कश विगेरे दुर्गुणवाळु न बोलवू, ते बताचे छे. .
॥१०१२॥ (१) अवध (पाप) सहित वर्ने, ते 'सावध भाषा' सत्य होय तो पण न बोलवी, (२) सक्रिय-ते जेमा अनर्थ दंडनी क्रिया || प्रवर्ते, ते पण भाषा साधुए न बोलवी (३) कर्कश ते चावेला अक्षरवाळी (४) कटुक-ते चित्तने उद्वेग करनारी (4) निष्ठुर ते | हक्क प्रधान (उपका रूप).(६) परुषा ते पारकाना मर्म उघाडवा रुप (७) कर्मास्त्रव करनारी, तेज प्रमाणे छेदन भेदन ते ठेठ अपद्रावण करनारी सुधी जे जीवोने उपताप करनारी होय, ते मनथी विचारीने सत्य होय तो पण न बोलवी, हवे बोलवानी भाषा कहे छे. ते भिक्षु आ प्रमाणे जाणे, के जे भाषा सत्य छे, तथा कोमळ विगेरे गुणोवाळी जीवोने उपताप न करनारी भाषा छे, ते बोलवी, तथा कुशाग्रहबुद्धिवढे विचारीने जे सुक्ष्म भाषा बोलाय, ते वखते मृपा पण सत्य जेवी 'गुणकारी थाय, जेम के मृग देख्यु होय, छतां शिकारी आगळ ते मृगनी रक्षा खातर 'न देख्यु' कहे, तो सत्य जेवुज गुणकारी छे, का छे के.
अलिअं न भासिअव्वं अत्थि हु सच्चंपि जन वत्तव्वं । सच्चंपि होइ अलिअं जं परपीडाकर वयणं ॥१॥ जेम जूठ न बोलवू, तेम सत्य पण जे परने पीडाकारक वचन होय ते जूठा जेवू जाणीने बोलवु नहि, तथा जे असत्यामृपा से छे ते आमंत्रणी (आवो) आज्ञापकनी (आम करो) विगेरे पण जे असावध अक्रिय अफठोर जीवने दुख न देनारी होय, ते मनथी
२-०LSCREGASCIENCESSOSESAR
