________________
सूत्रम्
॥६२९॥
अभिभूय अदक्खू अणभिभूए पभू निरालवणयाए जे महं अबहिमणे, पवारण पवायं । आचा०
जाणिज्जा, सह संमइयाए परवागरणेणं अन्नेसि वा अंतिए सुच्चा (सू० १६५७) ॥६२९॥ परिषहो तथा उपसाने जीतीने अथवा घाति चतुष्टयने जीतीने तत्वने जोयु, तथा अनुकूल प्रतिकूल उपसर्ग आवतां अथवा
P अन्य तीथिकोथी पोते हार्यो नहीं; एवो समर्थ (प्रभु) निरालंबनताने धारण करे; पण ते आ संसारमा मातापिता, स्त्री विगेरेनुं
अवलंबन न चाहे; तथा तीर्थकरनी आज्ञा बहार वर्तवामां नरक विगेरेमा जवानुं छे. एवं भाववामां समर्थ थाय; प्र०-पण क्यो पुरुष परिषद उपसर्गने जीतनारो छे ? तथा कोइथी पण, न हारीने निरालंबनपणुं लेवामां समर्थ थाय ? आवु शिष्य पूछे तो नीर्थकर, सुधर्मास्वामी अथवा आचार्य तेने कहे छे:
..उ०-जेणे मोक्षने लक्ष्यमा राख्यो छे, ते महापुरुष लघुकर्मवाळो मारा उपदेशथी बहार न होय. माटे अबहिर्मन (स्थिरचि1 त्तवाळो) छे, ते सर्वज्ञना उपदेश प्रमाणे चाले.
प्र०-पण, तेना उपदेशनो निश्चय केवी रीते थाय ? के, आ जिनेश्वरनो छे ?
उ०-प्रकृष्टवाद ते, प्रवाद छे. आचार्यनी परंपराए चालेलो; तेने सर्वज्ञना उपदेश तरीके जाणीले अथवा अन्य मतवालानी ४. अणिमादि आठ प्रकारनी लब्धि (ऐश्वर्य) देखीने पण तीर्थङ्करना चनथी बहार मन न करे, पण तेवाओने इन्द्र जाळीया जेवा
ठगनारा जाणीने तेमनुं अनुष्ठान तथा तेमना वादो (वचननो) ने विचारे (परिक्षा करे)
वाटलनCADAUGES
SECREENA