________________
आचा
मत्रमू
॥५९९॥
५९९॥
खबाट
आवी उत्तम भावनाओ आगमने न भणवाथी आपरिमलित मतिवाळाने होती नथी. आ बतावीने गुरुमहारज शिष्योने कहे छे के:-आ एकला फरनाराने बाधा दूर करवी मुश्केल होवाथी अजाणपणाथी पीडा देखवा विना मारा उपदेशथी तुं बहार न जतो पण आगमने अनुसरी सदा आपणा गच्छमा रहेनारो बन, सुधर्मास्वामि कहे छे:-आ 'अभिप्राय कुशळ एवा वर्धमानस्वामीनो छे, के जेम, एकला भटकनाराने दोपो छे, तेम आचार्य पासे हमेशा रहेनाराने गुणो छे. हवे, आचार्यना समिपमा रहे; तेणे शुं करवू |
ते कहे छे:-ते आचार्य महाराजनी दृष्टि जेमां होय; ते प्रमाणे हेय उपादेय पदार्थोमां वर्तव (जेम कहे तेम करवू;) अथवा संयममा PI दृष्टि ते 'तद्दष्टि' अथवा तेज़ आगमज दृष्टि एटले आगममां बताव्या प्रमाणे सर्व व्यवहार करवो; एटले, आगममां बताच्या प्रमाणे
सर्वसंगथी विरति करी (ममख-त्यगी) ने संयमकृत्य करवा; तथा पुरस्करने सर्वत्र आगळ स्थापवो; अने ते प्रमाणे आचार्य संबन्धी है वर्तवू; तथा आचार्यनी संज्ञा प्रमाणे आचर. अर्थात् तेमनु कहेलं ध्यानमां लइ पछी ते प्रमाणे वर्तवू; पण पोतानी मतिकल्पनाथी
कंइ पण कार्य न करे; तथा गुरुनु निवेशन ते पोतानुं करे; एटले सदा गुरुकुळ-वास सेवे; त्यां गुरुकुळमां वसतो केवो थाय ? ने ४ कहे छे. यतनाथी विहार करनारो थाय; यतनाथी पलेरणा डिकरतो प्राणीने उपमर्दन न करे वळी, आचार्यना चित्त (अभिप्राय) 81
प्रमाणे क्रियामा प्रवर्त; ते. चित्तनिपाती कहेवाय छे, तथा गुरु कोइ जग्याए गया होय तो, ते तरफ ध्यान राखे; ते पंथ निर्ध्यायी कहेवाय; तथा गुरुना संथारानो देखनार ते संस्तारक प्रलोकी. अने गुरु भुख्या होय; तो आहार शोधे ते विगेरे दरेक रीते गुरुनी
आराधना करवाथी सदा गुरुनो आराधक बने. वळी, दरेक बखते गुरुनो अवग्रह कार्यप्रसंग सिवाय आगळपाछळ साचवे, (कार्य-18 & प्रसंगे अवग्रहमा जाय, नहि तो साडात्रंण हाथनी अंदर न जाय,) आ सूत्रथी त्रण इर्या उद्देशकमा रही छे. (तेमां इर्यासमितिनुल
