________________ પાટણમાં. પરંતુ પિતાજી પણ મારી તરફ ઉપેક્ષા અને વહેમની નજરથી જુએ છે એટલે નિરૂપાયે મારે એવી માન્યતા બાંધવી પડી છે. એ સંબંધમાં હું એક દાખલો આપું છું કે હમણાં એકાદશીના દિવસે વૃક્ષ નીચે મેં એક આઠ દામ મૂક્યા હતા, ત્યારપછી ત્યાં એક વણિક હતું, તેણે એકસે આઠ મેતી મૂક્યાં, તેના આ અવિનયથી હું તેના ઉપર ક્રોધે ભરાયો એટલે તે રાજસભામાં દોડી ગયો અને પિતાજીની પાસે ફરિયાદ કરી. આ ઉપરથી પિતાજીએ મને બોલાવી સખ્ત ઠપકે આપ્યો અને મારું અપમાન કર્યું. વિશેષમાં મને ધોળકા છોડી જવાની અને વિરમગામમાં રહેવાની આજ્ઞા કરી. પિતાજીની આ આજ્ઞાથી મને ઘણોજ ગુસ્સો ચડ્યો અને તેજ વખતે ળકામાંથી હું નીકળી ગયો. અને સીધો વીરમગામ ચાલ્યો ગયે. હવે કહે દાદાજી! કે મેં જે માન્યતા બાંધી છે, તે ખરી છે કે ખોટી ? એક સામાન્ય બાબતમાં મને ધોળકા છેડી જવાની આજ્ઞા કરવામાં આવી, એ શું મારૂં થોડું ઘણું અપમાન છે ? પિતાજીએ આવી આજ્ઞા કરવામાં શું સાહસ કર્યું નથી ? " વીરમનો ગુસ્સો પુનઃ ઉમરાઈ ગયો, તેનું મુખ ક્રોધાતુર બની ગયું અને તેની મેટી આખે રક્તવર્ણય બની ગઈ લવણુપ્રસાદ વીરમની હકીકત સાંભળીને મૌન બેસી રહ્યો. તેણે જવાબમાં કાંઈ કહ્યું નહિ. રાજચિંતાકારી ચિંતામાં મશગુલ બની ગયે‘તે વિચાર કરતો હતો કે વીરમને શી રીતે શાંત કરવો. કેટલેક સમય પર્યત વિચાર કરીને લવણુપ્રસાદે ગંભીરતાથી કહ્યું: વીરમ! તારી બધી હકીક્ત મેં લક્ષ્યમાં લીધી છે અને વિચારના અંતે મને જણાય છે કે તારી ધારણા ખોટી છે. વીરધવલે તારું અપમાન કર્યું, એમ તું જે કહે છે તે તારી ઉતાવળી બુદ્ધિનું પરિણામ છે. તે દામ મૂક્યા અને વણિકે મોતી મૂકયાં, એમાં તેના ઉપર ક્રોધ કરવાનું તને શું કારણ હતું ? પ્રજાજન કાઈપણ બાબતમાં આપણુથી વિશેજતા કરી દર્શાવે, તે આપણે ખુશી થવું જોઈએ, તેના બદલે તું ક્રોધે જરાય, એ તારી ભૂલ છે અને એ ભૂલને માટે તેને ઠપકો આપવામાં વીરવળ વ્યાજબી છે. ઠીક, પણ એ વાતને જવાદે અને તારા મનમાં જે વહેમી વિચારે ભર્યા છે, તેને કહાડી નાંખ. જ્યાં સુધી હું જીવતો જાગતો બેઠે છું, ત્યાંસુધી તારે કોઈપણ વાતે ગભરાવાનું નથી.” વીરમ શાંત થયો. તેના મુખ ઉપરથી ક્રોધની અસર ચાલી ગઈ અને આનંદથી એ જુવાનનું મુખ પ્રફુલ્લિત બની ગયું. .
