________________ ચાચિન મહેતા. પ્રકરણ 10 મું. ચાચિંગ મહેતા. મહામાત્ય વસ્તુપાળે મુસલમાન વહાણવટી સદીકને પ્રથમ કેદ કર્યો હતો, પરંતુ પાછળથી દયા લાવીને તેને ફોડી મૂક્યા હતા અને ખંભાતનો ત્યાગ કરી અન્યત્ર ચાલ્યા જવાની આશ કરી હતી. દીક અભિમાની અને ક્રોધી હતો. તેણે આ અપમાનને બદલે વાળવાનો નિશ્ચય કર્યો હતો. તે તરત જ તેના મિત્ર સિધુરાજપુત્ર શંખ પાસે ગયો. આ શખ વડવા બંદરનો સરદાર હતું અને આસપાસના પ્રદેશ ઉપર તેની આણ વર્તતી હતી. સાદીક તેને મળ્યો. તેણે પોતાનાં વિતકની વાત કહી અને ખંભાત ઉપર ચડી આવવાની સલાહ આપી. શંખ બળવાન હતા. તેની પાસે સૈન્ય પણ વિપુલ હતું. ખંભાત બંદરને જીતી લેવાની તેની ઈચ્છા હતી. તેણે પોતાના મિત્ર સદીકની સલાહ માન્ય કરી. અને તે ખંભાત ઉપર જીત મેળવવાને તૈયાર થશે. વસ્તુપાળને ચાર પુરૂષો દ્વારા આ હકીકતની ખબર પડી હતી. તેણે ધોળકાથી ચાચિંગ મંત્રીને સૈન્ય સાથે બોલાવ્યા હતા અને ખંભાતમાં યુદ્ધની તૈયારીઓ ચાલી રહી હતી. મહામાત્યનાં આગમનથી શાંત અને આનંદી બનેલું ખંભાત યુદ્ધની વાતો સાંભળીને ખળખળી ઉઠયું અને આખા નગરમાં સદીક, શંખ, દેવજી અને યુદ્ધની વાતે થવા લાગી. મહામંત્રી સૈન્યની તપાસ કરીને નગરમાં પાછો વળતો હતો. ધોળકાથી ચાચિંગ મંત્રી આવી ગયો હતો અને તે અત્યારે મહામંત્રીની સાથેજ હતા. ખંભાત નગરનો દુર્ગ અત્યંત મજબુત હતા. મહામંત્રી વસ્તુપાળ અને મંત્રી ચાચિંગ દુર્ગને જોતાં જોતાં આગળ ચાલ્યા જતા હતા. તેમની સાથે ભુવનપાળ નામે એક સરદાર પણ હતો. મૌનને ભંગ કરી વસ્તુપાળે પૂછયું. “નાગડ મહેતાનું કેમ ચાલે છે ? પેલે સન્યાસી બનેલ જયંતસિંહ હમણું કયાં છે ?" “તે દિવસના બનાવ પછી નાગડ મહેતા જરા વધારે સાવચેત બન્યા છે અને જે કાંઈ કરે છે, તે બહુજ સંભાળ પૂર્વક કરે છે.” ચાચિંગે ઊત્તર આપતાં કહ્યું. “અને જયંતસિંહ હમણું પેળકામાં તો નથી. મને લાગે છે કે તે પાટણમાં હેવો જોઈએ "
