________________ 174 વીરશિરોમણી વસ્તુપાળ. " ત્યાંથી ચાલ્યો આવું છું” નાગડે જવાબ આપ્યો. “રાજછ રાણીવાસમાં ગયા અને હું આ તરફ બાગમાં આવ્યો. ઘણું દિવસો થયા તમારી મુલાકાત થઈ નહોતી; તેથી મુલાકાત થાય તો ઠીક, એમ ઇચ્છા હતી અને તે અત્યારે આ રીતે પાર પડી.” “બહુ સારું.” વીસળે રૂક્ષ મનથી કહ્યું. “પણ ઉભા છો કેમ ? આવો; આંહી બેસે.” - નાગડને એટલું જ જોઈતું હતું. તે તીવ્ર દ્રષ્ટિથી લુણસિંહના સામે જોઈ તેની તથા વીસળની વચ્ચે બેઠે. " નાગડની રીતભાત ઉપરથી લુણસિંહ સમજી ગયો હતો કે તે રાજકુમારને કાંઈ વાત કહેવાને આવ્યું છે, પરંતુ તેની હાજરીને લીધે કહી શકતો નથી. - નાગડ બેઠે કે તરતજ લુણસિંહ ઉમે થશે. તેણે વીસળને ઉદ્દેશીને કહ્યું. “હું થોડી વારમાં જઈને આવું છું. દરમ્યાન તમે નાગડ મહેતાની સાથે વાત કરી લે.” . * એમ કહીને તે તરતજ ચાલ્યો ગયે. વીસળ તથા નાગડ બને એ યુવાનની ગૌરવયુક્ત ચાલને જોઈ રહ્યા. લુણસિંહ દેખાતો બંધ થયો એટલે નાગડે વીસળના સામે ધ્યાનપૂર્વક જોયું. કેમ જાણે તે એનાં દિલની ગુપ્તમાં ગુપ્ત વાત જાણું લેવાનો પ્રયાસ કરતા હોય નહિ? ક્ષણવાર રહી નાગડે કહ્યું. “રાજકુમાર ! સાંભળ્યું છે કે યુવરાજ વીરમદેવ પાટણમાં એક અજાણું રમણના મેહમાં ફસી પડ્યા છે.” વીસળ કેવળ શાંત ભાવથી જેમને તેમ બેસી રહ્યો. “એટલું જ નહિ પણ તે સ્વામીદ્રોહી સરદાર જયંતસિંહ અને મહાસામંત ત્રિભુવનપાળના પક્ષમાં ભળ્યા છે.” નાગડે આગળ ચલાવ્યું. એ હકીક્ત સાંભળીને વીસળ સ્વસ્થતા સાચવી શકશે નહિ. તે કાંઈ છે તે નહિ; પરંતુ તેના મુખ ઉપર જીજ્ઞાસા, આશ્ચર્ય અને કાંઈક દિલગીરીની લાગણીઓ સ્પષ્ટ જણાવા લાગી. અને ધોળકાનાં રાજ્યતંત્ર વિરૂદ્ધ કાવત્રુ રચતા તે પકડાઈ ગયા. છે.” નાગડે જરા ભાર દઈને કહ્યું. વીસળની જીજ્ઞાસા વધી ગઈ. તેણે તરતજ પૂછયું. “કોણે પકડ્યા, મહારાજા ભીમદેવે ?"
