________________ ખંભાતને અધિકારી. 83 હવે તે ફરવા નહિ જતાં બારેબાર પિતાના આવાસે ગયે અને કપડાં ઉતારીને ઓરડામાં આમ તેમ આંટા મારવા લાગ્યો. તે અત્યારે મેનકાના વિચારમાં જ મશગુલ બની ગયો હતો અને અત્યંત આતુરતાથી તેના આગમનની રાહ જોઈ રહ્યો હતો. થોડીવારમાં તેની આતુરતાનો અંત આવ્યું. મેનકા જયદેવની સન્મુખ આવીને ઉભી રહી. બન્નેની ચાર આંખો એક થઈ અને ઉભયનાં મુખમાંથી હાસ્ય ઝરવા લાગ્યું. પ્રેમને આવેશ શાંત થતાં તેઓ સાથે જ એક આસન ઉપર બેઠાં અને પછી જયદેવે આશ્ચર્યને ભાવ દર્શાવીને મેનકાને પૂછ્યું. " પ્રિય મેનકા ! પણ તું અહીં શી રીતે આવી શકી ? હું ખંભાત ગયે છું, એ ખબર તને શી રીતે પડી ?" મેનકાએ સહજ હસીને જવાબ આપે. “મને એ વિષેની ખબર ગમે તે રીતે પડી; પરંતુ હું કેવી આવી છું ? " " ખરેખર મારાં ખંભાત-ગમનની હકીકત મેળવીને અહીં આવવામાં તેં પૂરી ચાતુરી બતાવી છે અને તે માટે હું તને ધન્યવાદ - આપું છું, પરંતુ મેં તને જે સ્વાલ પૂછે છે, એનો જવાબ તારે આપ તે પડશેજ. " જયદેવે મેનકાની ચાતુરીને વખાણુને આગ્રહથી કહ્યું. “તે તે હું તમને કહેવાની જ છું. " મેનકાએ કહ્યું. “મહામાત્યને સેવક તમને તેડી જવા આવ્યો અને તમે તેની સાથે ગયા, તેજ વખતથી મને શંકા પડી હતી કે આપણને જુદા પાડવાને માટે મહામાત્યે કાંઈ પ્રપંચ કર્યો હશે અને છેવટ થયું પણ તેમજ. તમે એ સેવકની સાથે ગયા કે તરતજ મેં મારા એક માણસને તમારી પાછળ મોકલ્યો હતો અને તે માણસ તમે ખંભાત તરફ રવાના થયા, ત્યસુધીની હકીક્ત મેળવીને સાંજે પાછો આવ્યો હતો, એ પછી મેં અહીં આવવાને અને તમને મળવાનો નિશ્ચય કર્યો. થોડા દિવસમાં ધોળકાનાં મારાં મકાન વગેરેની ગોઠવણ કરીને હું અહીં આવવા નીકળી અને માર્ગમાં કોઈ પણ પ્રકારની હરકત થયા વિના સુખરૂપ તમારી સેવામાં આ રીતે હાજર થઈ શકી.” જયદેવ મેનકાની હકીકત સાંભળીને ખુશી થઈ ગયું. તેણે આનંદના અતિરેકથી કહ્યું. “વહાલી મેનકા ! તું અહીં આવી પહોંચી એ. ઘણું જ ઉત્તમ થયું છે. આ ઉપરથી તારે મારા ઉપર કે અને કેટલે.
