________________ પ. વીરશિરોમણી વસ્તુપાળ. પધારી ખરેખર અમને ઉપકત કર્યા છે; આપ કૃપા કરીને આપનાં આગમનનાં પ્રયોજનને કહેશે, તે વિશેષ ઉપકાર થશે.” આ દરમ્યાન જયદેવ તે પેલી નવજુવાન કુસુમકળીને જોવામાં તલ્લીન થઈ ગયો હતો, પરંતુ એ સ્ત્રી બોલતી બંધ થઈ એટલે તેનાં કથનને કાંઈક ઉત્તર આપવો પડશે, એમ વિચારીને તે જરા સ્વસ્થ થયે અને એ સ્ત્રીના સામે જોઈને બોલ્યો. મમમ તો મને આપેલા આવકાર માટે હું તમારે અત્યંત આભારી છું.” જયદેવે કહ્યું. “અને મારાં આગમનનું પ્રયોજન તે કાંઈ ખાસ નથી. આજ સાંજે નગર બહારનાં મંદિરમાં મેં આ યુવતીનું ગાન સાંભળ્યું હતું અને તે એટલું બધું કર્ણપ્રિય હતું કે હજી પણ એ અવાજ અને કંઠની હલકને હું વિસરી ગયો નથી. એજ વખતથી હું તમારી ઓળખાણ મેળવવાને અને તમારા પરિચયમાં આવવાને આતુર બન્યો છું; પરંતુ મંદિરના પૂજારીની કુટિલતાથી તે વખતે તમારા પરિચયને મેળવી શક્યો નહોતો. પણ મારે તમારા પરિચયમાં તરતજ આવવું, એ ઈશ્વરી સંકેત હોવાથી હું અત્યારે ફરવા નીક ળ્યો. મારાં મકાનથી થોડે દૂર આવતાં સાંજે મંદિરમાં સાંભળેલ અવાજ પુનઃ મારા સાંભળવામાં આવ્યો અને અવાજની દિશા તરફ ચાલતાં છેવટ હું અહીં તમારી સન્મુખ આવી પહોંચ્યો. આ ઉપરથી મારા આગમનનું કારણ તે તમે સમજી શકયાં હશે ?" - જયદેવનું લાંબુ કથન પૂરું થયું એટલે એ સ્ત્રીએ કહ્યું. “હા, આપ સાંજે મંદિરમાં દર્શન માટે આવ્યા હતા અને પૂજારીને અમારી ઓળખાણ પૂછતા હતા, એ મને યાદ છે.” ત્યારે હવે તમે કોણ છે, ક્યાંના રહેવાસી છે અને તમારાં નામ શાં છે, તે કહેશે તે તમારે મારા ઉપર ઉપકાર થશે. જયદેવે આર્જવતાથી કહ્યું. “આપ અમારી ઓળખાણ મેળવવાને આટલા બધા આતુર કેમ છે, એ હું સમજી શક્તી નથી.” એ સ્ત્રીએ સહજ આશ્ચર્યને ભાવ દર્શાવી કહ્યું. “પણ જ્યારે આપ અમારો પરિચય મેળવવાને આતુરજ છે, ત્યારે આપને સજજન પુરૂષ ધારીને અમારો પરિચય આપવાને મને કશી હરકત નથી.” એટલું કહીને એ સ્ત્રી ક્ષણવાર ચૂપ રહી. તેણે એક વાર જયદેવ તરફ અને એક વાર તેની પાસે બેઠેલી યુવતી તરફ જોયું અને ત્યાર
