________________
માક્ષમાળા–વિવેચન
નવરાશનો વખત કાઢવા. કયે વખતે કયું શાસ્ત્ર વાંચવું, વિચારવું, ફેરવવું એના નિયમ કરવો. સાસ ભણવું અને તાત્ત્વિક ગ્રંથ એટલે દ્રવ્યસંગ્રહ જેવા ગ્રંથનું મનન કરવું.
૧૩૬
સંઘ્યા આવશ્યક – દેવસી – દિવસ સંબંધી પ્રતિક્રમણ ઉપયાગપૂર્વક કરવું. સૂતાં પહેલાં સર્વ જીવને ખમાવવા. તે શા માટે ? તેા કે રાત્રે કદાચ દેહ છૂટી જાય તા સમાધિમરણ થાય.
લાભદાયક = સુખશાંતિ આપનાર. મંગળદાયક = માક્ષ
આપનાર.
શિક્ષાપાઠ ૫૬. ક્ષમાપના
ભગવાનને સંમાધીને કહે છે, કે હે ભગવાન ! મેં બહુ મોટી ભૂલ કરી છે. તમે મને ઉત્તમ વસ્તુ આપી, અમૂલ્ય વચનો કહ્યાં તેના મેં કંઈ ઉપયાગ કર્યાં નહી. મોટામાં મોટી ભૂલ એ છે કે જીવને મુમુક્ષુતા આવી નથી. તે આવે શાથી ? તા કે પોતાના દોષ અપક્ષપાતે જુએ તા આવે. ભરત ચક્રવર્તીને હું બહુ ભૂલી ગયા ' એમ પોતાના દોષ જોતાં કેવળજ્ઞાન થયું. ભગવાનનું ગમે તે એક વચન લક્ષમાં રાખે તે પણ ઉદ્ધાર થાય. તે પર રાહીણિયા ચારનું દૃષ્ટાંત છે. ભગવાનનાં વચન અમૂલ્ય છે, મારું અપૂર્વ હિત કરનારાં છે એવી તેની નહી. તત્ત્વ સમજાય, એવા અનુપમ ધ પશુ મને તેનું માહાત્મ્ય લાગ્યું નહી. તત્ત્વ
ગરજ જાગી ભગવાનના છે ઓળખે તે
