________________
૧૪૮
મોક્ષમાળા-વિવેચન ઈને સ્ત્રીનું દુઃખ તે કેઈને પતિનું દુઃખ – એવાં અનેક પ્રકારના સંસાર સંબંધી દુખ તેણે જોયાં. દરેક સ્થળે તે વિપ્રને દુખ જ જોવામાં આવ્યું. કેઈ સ્થળે દુઃખ વિનાનું સંપૂર્ણ સુખ તેના જોવામાં આવ્યું નહીં. એટલામાં દ્વારિકાના એક મહાધનાઢ્યની પ્રશંસા સાંભળીને તે તેને ઘેર ગયે.
તે શ્રીમંત મુખગૃહમાં બેઠા હતા. તેમણે વિપ્રને આવકાર આપ્યો અને ભેજન વગેરેની ગોઠવણ કરી આગમનકારણ પૂછ્યું. બ્રાહ્મણે કહ્યું, હમણાં આપ ઉતાવળ કરશો નહીં, બાગબગીચા વગેરે આપને બધે વૈભવ, સાથે આવી દેખાડે; પછી હું કેમ આવ્યો છું તે કારણ આપને કહીશ. બ્રાહ્મણને બેલવા ઉપરથી શેઠને કંઈ ઊંડી મર્મની વાત હોય એમ લાગ્યું. તેથી પિતે સાથે જઈ બાગ-બગીચા, ઘામ, વૈભવ એ સઘળું દેખાડ્યું. શેઠની સ્ત્રી, પુત્રે વગેરે બ્રાહ્મણના જોવામાં આવ્યા. મેગ્ય રીતે તેઓએ તેને આદર સત્કાર કર્યો. પછી દુકાને જઈ ત્યાને વહીવટ છે. એક ગુમાસ્તા વગેરે ઉત્તમ રીતે વહીવટ કરતા હતા. તેઓએ પણ વિનયથી તેને માન આપ્યું. આ સર્વ જઈ એનું મન અહીં સંતોષ પામ્યું. સુખી તે જગતમાં આ શેઠ જ જણાય છે એમ તેને લાગ્યું.
શિક્ષાપાઠ ૬૨. સુખ વિષે વિચાર, ભાગ ૨
હવે વિપ્ર સુખ વિષે વિચાર કરે છે. જગતના સુખનું વર્ણન કરે છે. સ્ત્રી વગેરેને સુખનાં કારણે માને છે. વૈભવ વગેરેને વખાણે છે અને વિચારે છે કે તપ કરીને
