Dwadash Parvkatha Sangraha

Author(s): Labdhimuni, Buddhisagar Gani
Publisher: Jinduttsuri Gyanbhandar

Page 11

ज्ञानपञ्चमी कथा
द्वादशपर्व स्मृत्या ददर्श सः। वरदत्तः सुतः स्वानु-भूतं पूर्वभवं निजं ॥७८॥ नृपोऽय पाह सूरीशं, गमिष्यन्ति भदन्त हे ! कथा-संग्रह || कथं कदाऽस्य कुष्ठादि-रोगास्तदाऽवदद्गुरुः ॥७९॥ पूर्वोक्तविधिनाऽऽराध्या, कार्तिकशुक्लपश्चमी । प्रतिपन्नं कुमारेण, भावेन
पश्चमीतपः ॥८०॥ गुरुं नत्वाऽथ सर्वेऽपि, स्वस्वस्थानं ययुस्ततः । तत्तपः कुर्वतस्तस्य, सर्व रोगाः क्षयङ्गताः ।।८१॥ स्वयंवरागताश्चैक-सहस्र राजकन्यकाः। वरदत्तकुमाराय, पितृभ्यां परिणायिताः ॥८२॥ नृपोऽपि वरदत्ताया-ऽधीताऽशेषकळाय च। दत्वा राज्य स्वयं दीक्षा, जग्राह गुरुसन्निधौ ॥८६॥ अखण्डाज्ञो निजं राज्यं, वरदत्तोऽथ पालयन् । प्रतिवर्ष महाशस्था, विदधे पश्चमीविधिम् ||८४॥ राज्यं दत्वा स्वपुत्राय, वरदत्तनृपो ललौ। भुक्तभोगी व्रतं त्यक्त-बाह्यान्तरपरिग्रहः ॥४५॥ ततोऽय गुणमअर्या-स्तनोस्तपः प्रभावतः । रोगाः क्षयं गताः सर्वे, साजनि सुन्दराकृतिः ॥८६॥ सा चाऽय जिनचन्द्रेण, परिणीता महोत्सवात् । करमोचनवेलायां, पित्रा दत्तं धनं बहु ॥८७॥ चिरं भुक्ता सुखं यावज्जोवे सा पञ्चमीतपः । कृत्वा प्रान्ते पुनर्दीक्षां, जग्राह गुणमअरी ॥ ८८॥ तौ गुणमञ्जरीसाधो-वरदत्तमुनीश्वरौ । जिनोदितच चारित्रं, पाळयामासतुर्वरम् ।।८९॥ प्रान्ते चाऽनशनं कृत्वा, तौ द्वौ मृत्वा समाधिना । वैजयन्तविमाने च, समुत्पन्नौ सुरोत्तमौ ॥९०॥ इतो महाविदेहेऽभू-दमरसेनभूपतिः । नगर्यां पुण्डरी किण्यां, तस्य गुणवती प्रिया ॥९१॥ स वरदत्तजीवोऽथ, ततश्च्युत्वा तयोः सुतः । शूरसेनाऽभिधो जातः, प्राप्तश्च यौवनं क्रमात् ॥९२॥ कन्यकानां शतम् तेन, परिणीतं महोत्सवात् । स्वराज्ये स्थापितः पित्रा, न्यायी राज्यं करोति सः ॥९॥ विहरनेकदा तत्र, सीमन्धरजिनोऽगमत् । अहंदागमनं श्रुत्वा, वन्दितुं भूपतिर्ययौ ॥९॥ भगवता समारब्धा, प्रवरा धर्मदेशना । तत्र सौभाग्यपञ्चम्या-स्तपःफलं प्रकाशितम् ॥१५॥ पृष्टं राज्ञा ततः स्वामिन् !, केनाऽपि तपसः फलं। माप्त ? तदाऽवदद्भप-वरदत्त
cococialoceODee
CococcoCO20200ca