________________
રે
મ-મi
જી
વોr (ાધાર) पि.३८२००९
બીજી
આત્મસૌંદર્યનો ભોગો ની તે આત્મર 'સુંદરી !' ભરતનો અવાજ. અવાજ કેવો મીઠો ! કેવો પ્રેમરસભર્યો! એ મધુર સ્વર પર સંસારની ગમે તે સુંદરી વારી જાય, તો સુંદરી કોણ માત્ર !
સુંદરી' ફરી અવાજ આવ્યો, મધુર ઘંટડીના રણકાર જેવો. ઘડી પહેલાં રાજસિંહાસને બિરાજીને પૃથ્વીને કંપાવનાર શંખનાદ કરતી જાણે એ આ વ્યક્તિ જ નહિ! સાવ રમતિયાળ છોકરા જેવો એ આતુર કંઠ હતો. એમાં સ્નેહ હતો, માર્દવ હતું, આર્જવ હતું !
કોણ મહારાજા ભરતદેવ ? સુંદરીએ પોતાની થાકેલી દૃષ્ટિને જલપ્રવાહ પરથી પાછી વાળતાં કહ્યું. એમાં થાક હતો – ઉલ્લાસ ન હતો. મૃત્યુ હતું – જીવન ન હતું. આ સ્વરે ભરતને શસ્ત્રના ઘા જેવી અસર કરી.
શબ્દશાસ્ત્રની શોધ નવી હતી, એટલે મોટે ભાગે મૌન રહેનાર માનવીના શબ્દોમાં મંત્રાલર જેટલું સામર્થ્ય હતું.
સુંદરી ! ભંગ ન કર ! હું તો માત્ર ભરત છું. સુંદરીનો બાલસખા ભરત! એ નથી મહારાજા કે નથી દેવ !”
સુંદરીનો બાલસખા ?” સુંદરી તિરસ્કારભર્યા નેત્રોએ ભરત સામે જોઈ રહી. પણ ના, ના, ભરત તિરસ્કારવા યોગ્ય પુરુષ નહોતો. લલાટ પર અષ્ટમીના ચંદ્ર જેવી કાંતિવાળો: મુખ પર સૂરજના જેવી જ્યોતિર્માળ જેવો,
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
