________________
સુભદ્રાદેવીના યૌવનમાં મદ અવશ્ય હતો, પણ એ ગંધહસ્તીનો મસ્ત હતો. પુરુષમાત્રને શુદ્ર લેખનાર ગંગાદેવીના યૌવનમાં સ્વર્ગની સુરાનો મદ હતો. પીનાર તરત જ બેહોશ બની જતો. એણે કમળપુષ્પનો શણગાર રમ હતો. મસ્તક પર કમળની અર્ધનિદ્રિત કળીઓનો મુગટ પહેર્યો હતો. પીઠ પર લટકતા છૂટા કેશ ગંગાના ઊંડા નીલવર્ણા પ્રવાહની ભ્રાન્તિ કરાવતા હતા. ભાલ પર અર્ધ ચંદ્રની આડ કરી હતી.
પધારો ! આપ દંપતીનું હું સ્વાગત કરું છું ! ગંગાદેવીએ ચંપક કોરક જેવા પોતાના ઓષ્ઠમાંથી હાસ્યગંધ ફુરાવતાં કહ્યું, અને પક્વતંતુનાલથી ગૂંથેલો હાર દંપતીને પહેરાવ્યો.
ભરતદેવ સ્ત્રિયારાજ્યની સ્વામિની ગંગાદેવીના ઉત્કટ રૂપને અને છટાદાર બાનીને નીરખી રહ્યા. કોઈ પણ પુરુષનું અભિમાન ત્યાં અખંડિત રહે તેમ નહોતું.
ચાલો સખી, વનવિહારે !”
ગંગાએ પતિ-પત્નીને પોતાની સાથે લીધાં. રંગભરી વાદળી ઊડતી હોય એમ ગંગાદેવી આગળ ઊડતી જતી હતી. સમધુર ગીતપંક્તિઓ એના મધુર ઓષ્ઠોમાંથી સરી રહી હતી.
ગંગાતટનાં સુંદર ઉપવનોમાં થઈને તેઓ પસાર થઈ રહ્યાં હતાં. બાજુ બાજુમાં સુંદર કુંજનિકુંજો આવેલી હતી. હરિયાળીથી છવાયેલી આ કુંજો સ્વર્ગભુવનોને શરમાવે એવી રમ્ય હતી. ધોળાં ને કાબરચીતરાં કબૂતરો ત્યાં આસોપાલવ નીચે ટોળે વળીને બેઠાં હતાં.
કપિવૃંદ ચંપા ને કદંબનાં ફૂલઝાડો પર ઠેકતાં હતાં. સફેદ શિલાઓ પર ઊડતાં ને બેસતાં પોપટનાં ટોળાં જાણે રંગોળીની રમત રમી રહ્યાં હતાં. મૃગ અને મૃગી કુંજના એક ખૂણે લપાઈ તારામૈત્રક સાધી રહ્યાં હતાં. ત્યાં સહુ કોઈ જાણે સંસારને વીસરીને પોતાના સાથીની સાથે સ્નેહ કરવામાં તત્પર હતાં. સ્નેહની નવી સૃષ્ટિ ત્યાં ખીલી રહી હતી.
યુદ્ધના દેવતા ભરતદેવને આત્માની શાંતિ જેવું આ સ્થળ ભાવી ગયું. યોગીને યોગસમાધિ ચઢી જાય, ભોગીને ભોગસમાધિ લાધી જાય એવું એ વાતાવરણ હતું. મીઠી મીઠી હવા રસિયાને રસવિહાર માણવા આમંત્રણ આપતી હતી.
ગંગાવિહાર + ૨૦૩
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
