________________
૨૪
કાક
ગંગાવિહાર
1
.
ભર્યા પકવાન્નનાં ભાણાંની સુમધુર સોડમથી મનુષ્ય આનંદ અવશ્ય પામે છે, પણ તૃપ્ત થતો નથી. આરોગ્યા વિના આનંદ ક્યાંથી ? એમ જ સુભદ્રાદેવીને થયું. ભરતરાજના પોતાની સાથેના વર્તાવમાં ક્યાંય ક્ષતિ નહોતી, સ્નેહમૂલ ક્યાંય વિપરીત નહોતાં, છતાં પોતાને જોઈતી તૃપ્તિ લાધતી નહોતી. - રોજ સાયંકાળે સ્ત્રીના દિલનો સુધાર્ત પશુ હુંકાર કરી ઊઠતો: આજે તો પ્રતિસ્પર્ધીને હંફાવ્યે જ છૂટકો ! એ દિવસનો ઘટાટોપ ભયંકર રહેતો. કંઈ કેટલા બૃહ, કંઈ કેટલી રચના, કંઈ કેટલા આડાઅવળા યુદ્ધમાર્ગો – અરે ! ચપટીમાં પ્રતિસ્પર્ધી જેર થયો સમજો !
બે હરીફો આ રીતે મળતાં, પરસ્પર ભેટતાં. પ્રારંભ ભારે ઉત્તેજક રહેતો, પણ ધીરે ધીરે ગિરિનદીનાં જળ જાણે સપાટ પ્રદેશ પર વહેવા લાગતાં. માત્ર નેત્રનેત્ર મળતાં ને પ્રેમસમાધિ જામી જતી, ને સમયની રેતી અજાણી રીતે વેગબંધ સરી જતી. સૂર્યોદયે સ્ત્રી એ રસસમાધિમાંથી જાગતી. એમાં એને કંઈક તૃપ્તિ લાગતી, પણ મધ્યાહ થતાં એને પોતાની સ્થિતિ સમજાતી. જાણે પોતે છેતરાઈ હોય એમ એને લાગતું ને ફરી એ પ્રતિસ્પર્ધીને મહાત કરવા સજ્જ થતી.
અને ફરી એ જ કહાણી સર્જાતી !
ધીમે ધીમે સુભદ્રાદેવીને પોતાનું દાંપત્ય એક અજબ કોયડા જેવું ભાસવા લાગ્યું. સ્વામી અપ્રીતિવંત હતો, એમ કહેવું એ તો સાવ અસત્ય હતું. પણ સ્વામી પ્રીતિવંત હતો, એમ કહેવું મુશ્કેલ હતું. કંઈ સમજાતું નહોતું.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
