________________
સ્વામીને જ અનુરૂપ, એમના જેવી જ અનુપમ શક્તિશાલિની, અજોડ સૌંદર્યભરી સ્વામિનીને પેખીને પણ કોને ગર્વ ન થાય ?
સવારી આગળ વધતી ગઈ, એમ આનંદનો સાગર લહેરિયાં લઈ રહ્યો. ભરતદેવ ચારે તરફથી એકધારા વરસતા પ્રજા-પ્રેમના વરસાદને અંજલિ જોડીને ઝીલી રહ્યા.
વચ્ચે એમણે સહજ પૃચ્છા કરી : “ભાઈઓમાંથી કોઈ નથી આવ્યું ?
ના. જવાબ મળ્યો. ‘સમાચાર તો પહોંચી ગયા હશે ને ?
જી હા.'
દૂરની વાટ છે; વહેલું મોડું થઈ જાય. પણ આ વખતે તેઓ અહીં ઉપસ્થિત હોત તો હૃદયેહૃદય ભેટીને આનંદ પામત, અને શોભાનાં આ છત્ર, ચામર, દંડ, માળા, મુગટ અળગાં કરી અહીં સરિતાતટમાં એમની સાથે નિર્દક ખેલ ખેલત.”
ભરતદેવે ફરીવાર પોતાના મનની ઉત્કંઠા પ્રગટ કરી. પણ નવ્વાણું ભાઈઓમાંથી એકે ન દેખાયા; બલ્ક એમના તરફથી મોટો ભાઈ નિર્વિને પાછા ફર્યા એની વધામણી આપવા કોઈ દૂત આવેલા પણ નજરે ન ચડ્યા.
રાજમંડળ આગળ વધ્યું. રાજપ્રાસાદ આવી પહોંચ્યો. ચક્રવર્તી ને દેવી સુભદ્રા સિંહાસને બિરાજ્યાં. મંગળ વાજિંત્રો વાગી રહ્યાં. ચોમેર મંગળ નાદો થઈ રહ્યા.
સુરપતિ, પાતાલપતિ ને માનવનૃપોએ ચક્રવર્તીને રાજ્યાભિષેકના ઉત્સવની જાહેરાત કરી. બાર બાર વર્ષ ચાલે એટલો એનો કાર્યક્રમ પ્રગટ થયો. બધે નિમંત્રણ પાઠવવામાં આવ્યાં.
એ દિવસે અયોધ્યા ધન્ય બની ગઈ. નગરની સુંદરીઓના ઓષ્ઠ આનંદથી મલકી રહ્યા. એમની આંખો અંતરનો અમીરસ ઢોળી રહી; એમની હૃદય-દીપિકા વાત્સલ્યનો દિવ્ય પ્રકાશ પાથરી રહી.
ધન્ય ચક્રવર્તી ભરતદેવ ! ચક્રવર્તી ભરતદેવનો જય !
ધન્ય નગર! ધન્ય વેળા ૨૧૭
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
