________________
આકાશને ભરી દેતા, પાતાલને વીંધી નાખતા, પૃથ્વી પરથી લીલા આ જયધ્વનિએ દિશાઓને બધિર બનાવી દીધી !
પણ આવા ધન્યપ્રસંગે તો માણસ સોળ કળાનો થઈને રહેવો જોઈએ, ત્યારે ભરતદેવ એકાએક શૂન્યમનસ્ક કો બની ગયા ?
એ દેહરૂપે ત્યાં રહ્યા પણ એમનો અંતરરામ આખી મેદનીની વચ્ચેથી જાણે ક્યાંક ખોવાઈ ગયો !
ચક્રવર્તી જાણે ગરીબડા બની, ઓશિયાળા થઈને પોકારી રહ્યા : રે આત્મપ્રિય સુંદરી !”
સુંદરતાની ખાણ જેવાં મહારાણી સુભદ્રા તો પડખે ઊભાં છે, છતાં આ કોની ખોજ ? – લોકો વિમાસી રહ્યા.
‘રે સુંદરી ! હું – તારો ભરત – છ ખંડનો વિજય કરીને આવ્યો છું. છતાં તું વધામણે કાં ન દેખાય ?’ ભરતદેવ ફરીને પોકારી રહ્યા.
પણ એ શબ્દો લોકોની ભીડમાં ને પ્રજાના જયજયકારમાં વિલીન થઈ
ગયા !
દૂર દૂર સંતપ્ત આકાશમાં વાદળી દેખાય અને મોર ટહુકાર કરે, ગળાના બબે કટકા કરીને ઊંચે સાદે પોકાર કરે એમ ચક્રવર્તીએ ફરી પોકાર કર્યો : ‘સુંદરી !”
પણ અફસોસ ! ફરીથી જાગેલા શબ્દાર્ણવના મહાઘોષમાં ચક્રવર્તીના એ શબ્દો ડૂબી ગયા !
વિજયોત્સવની તૈયારીઓ ખૂબ ધામધૂમથી થઈ રહી !
૨૧૮ ચક્રવર્તી ભરતદેવ
For Private & Personal Use Only
Jain Education International
www.jainelibrary.org
