________________
એક મધ્યાહ્ન એ પોતાની સખી ગંગાદેવીને મળવા ગઈ. સખીએ સખી મળી. ગંગાદેવી તો ઇચ્છિત વરને વરનારી હતી. પુરુષમાત્રને ભ્રમર બનાવી પોતાની પાછળ ભમાવવામાં પોતાનો વિજય લેખનારી એ સુંદરી હતી. એના નીલવર્ણા અગાધ સૌંદર્યમાં એટલી ખુમારી ભરી હતી, કે પુરુષને એ પગની રજ સમજતી ! વગર શત્રે એ ઘાયલ કરી શકતી, ને ઘાયલ થનારને એ ઘા જીવનના સૌભાગ્ય સમો મધુર લાગતો. આખો ગંગાતટ એને અધીન હતો. એની અધીનતામાં તો જાણે અલકાપુરીનાં સુખ સમાયાં હતાં!
સુભદ્રાદેવીએ પોતાના અદ્ભુત પતિની વાત કરતાં કહ્યું: ‘અરે બહેન ! શી વાત કરું તને, દરેક રાત મને છેતરીને ચાલી ગઈ છે. રોજ તૃપ્ત થયેલી હું હજી સાવ અતૃપ્ત છું !”
‘પર્વતકન્યાઓની જાત જ ઘેલી હોય છે ! કોઈ સુંદર નર જોયો કે ઢળી પડી ! અર્પણ થયેલી સુંદરી પોતાનું અર્ધ માહાસ્ય ખોઈ દે; નહિ તે કયો પુરુષ સંસારમાં વહેલોમોડો રૂપવતી સ્ત્રીને ભજ્યા વગર ને નમ્યા વગર રહ્યો છે?” ગંગાદેવીએ પોતાની બંકી ગરદન વાંકી વાળતાં કહ્યું ને આગળ બોલી : “અરે,
સ્ત્રી ધૂળના કણા જેવી છે, પણ આંખમાં પડ્યું કશું પહાડ કરતાંય વધુ ભારે લાગે છે. સ્ત્રીને પરાજિત કરવી સામાન્ય વાત નથી, એના એક એક અંગમાં ચક્રવર્તીની સેનાનું બળ રહેલું છે. ભદ્રે ! ભોળી ભદ્રે ! લઈ આવ એને એક વાર ગંગાના વિહારે ! પછી જો, તારી પાછળ ઘેલો કરી મૂકું છું કે નહિ ?'
ગંગાદેવીએ આમ બોલતાં બોલતાં સૌંદર્યઝરણ જેવી સુભદ્રાને પોતાની પાસે ખેંચી ને કર્ણફૂલથી શોભતા એના કર્ણમાં ગુપ્ત રહસ્ય કહેતી હોય એમ કહેવા લાગી : “પણ સાંભળ, સૌંદર્યશાસ્ત્રનું એક ગુપ્ત રહસ્ય તને કહું પુરુષ મનાવવા આવે ત્યારે ઝટ હરખઘેલી બની મનાઈ જતી નહિ ! અગ્નિમાં સુવર્ણ તાવે એમ એને તાવજે, અને બરાબર રંગ ચઢે એટલે જ પાણીમાં ઝબોળજે !
વિનયી શિષ્ય ગુરુની આજ્ઞાને શિરોધાર્ય કરે તેમ સુભદ્રાદેવીએ ગંગાદેવીની સલાહ સ્વીકારી.
કેટલેક દિવસે પતિ-પત્ની વિહાર કરતાં કરતાં ગંગાના જળપ્રદેશોમાં આવી પહોંચ્યાં. સ્વાગત માટે છેલછબીલો ગંગાદેવી અનેકવિધ ભોગોપભોગની સામગ્રી સાથે સજ્જ હતાં. ૨૦૨ ચક્રવર્તી ભરતદેવ
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
