________________
૧૪
તમિત્રાનાં દ્વાર
પૃથ્વીના આ ગોલાર્ધ ૫૨ સૂર્ય ઊગ્યો ન ઊગ્યો ને પ્રચંડ ૨વ સંભળાયો. ધરતી ચિત્કાર કરી રહી. પહાડો પોકાર કરી રહ્યા. પવન પડઘા પાડી આકાશના ગુંબજને ગજાવી રહ્યો.
રવ પ્રચંડ હતો. પંખીઓએ આકાશમાં ઊડવું છાંડી દીધું. વિકરાળ પશુઓ પાછાં ફરીને બોડમાં લપાયાં. સર્પ, ધો ને કાચિંડાઓએ બહાર ભમવું છોડીને દર શોધી લીધાં. સિંધુનાં પાણી પણ આ અવાજથી થરથરી ઊઠ્યાં. પર્વતવાસીઓ તો મોતની સવારીને સામે પગલે આવતી નિહાળીને ગુફાઓ, પર્ણકુટીઓ ને કંદરાઓની આડસે લપાઈ ઊભાં ઊભાં લાંબી નજર દોડાવી રહ્યાં.
સહુ જૂની આંખે નવો તમાશો જોતા હતા. કોઈ જન કે જાનવર આજ સુધી અહીં આવ્યું નહોતું. પર્વત ચઢવો દોહ્યલો હતો, પણ તમિસાનું ગુફાદાર પ્રવાસીને પ્રવેશ કરવા લલચાવે એવું એકમાત્ર સ્થળ હતું ! એ ગુફાદ્વારને ભેદવા ઘણા આવ્યા હતા, પણ તેઓ માટે એ મૃત્યુદ્વાર બન્યું હતું. એની સાથે અટકચાળા કરનારાઓનાં બેચાર દિવસે માત્ર શબ જ ત્યાં જોવા મળ્યાં હતાં.
આ અભેદ્ય દ્વાર સાથે આજે વળી અટકચાળા આરંભાયા હતા. પૃથ્વીનો વિજય સાધવા નીકળેલ ભરત ચક્રવર્તી આ પ્રદેશ પર પોતાનું શાસન સ્થાપવા માગતા હતા. એ માટે એ ગુફાનાં વજદ્વાર ઉઘાડવા આવી ઊભા હતા.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
