________________
ગજબાળનો ચિત્કાર એણે સાંભળ્યો હતો, ને એ ચિત્કાર એની ચિંતાનો વિષય બન્યો હતો : રખેને કોઈ સિંહના પંજામાં એ ફસાઈ ગયું ન હોય ! ગજબાળની રક્ષા એ પર્વતવાસીઓનું પવિત્ર કાર્ય હતું. એ પવિત્ર કાર્ય બજાવવા સુંદરી ઝડપથી આવી રહી હતી. અને હવે તો એણે હાથમાં રહેલ કઠિન રત્ન, માણેક ને મણિઓનું ચપટીથી ચૂર્ણ બનાવી ચક્રવાલ રચવાનું પણ છોડી દીધું હતું. રત્ન-માણેક એમ ને એમ મૂઠીમાં રહી ગયાં હતાં.
સૈનિકો આગંતુક સુંદરીને અનિમેષ નયને નીરખી રહ્યા. એમણે જીવન ધરીને આજ લગી આવી સર્વાંગસુંદર નારી નીરખી નહોતી. પુરુષમાત્ર જેના સૌંદર્ય પાસે હિમખંડની જેમ દ્રવી જાય એવા ચંદ્રકાન્ત મણિનું તેજ એના અંગેઅંગમાંથી ઝરતું હતું. ધનુષના ટંકાર જેવા એના ભૂભંગ હતા. કેસૂડાના ફૂલ જેવો એનો રંગ હતો. એના પગમાં પતંગિયાનો વેગ હતો. એના ભાલપ્રદેશમાં અગ્નિની તેજસ્વિતા હતી.
સમતલ ભૂમિની રહેનારી સુંદરીઓને, પહાડોમાં વસનારી પદ્મિનીઓને અને જલતીરે વસનારી જલસુંદરીઓને આ સૈનિકોએ અનેક વાર જોઈ હતી, પણ આ યુવતી તો એ સર્વથી જુદી તરી આવતી હતી. એનું સૌંદર્ય પુરુષત્વાભિમાનીને પણ રૂપસમાધિ લગાડી દે તેવું કાતિલ હતું.
છ ખંડ ઘૂમેલા સૈનિકો વિચારી રહ્યા કે આપણાં સુદીર્ઘ પ્રવાસી નયનો ખરેખર સાર્થક થયાં કે આવી અદ્ભુત નારી આજે નજર ભરીને નીરખવાનો અવસર મળ્યો !
હિમખંડો પર પોતાની લાલચટક પાનીઓની છાપ અંકિત કરતી એ સુંદરી ક્ષિતિજ પરથી સોહામણી ઉષા ચાલી આવે એમ ચાલી આવતી હતી. એ છાપે છાપે જાણે ક્ષીરસમુદ્રમાં લાલ કમળો ઊગ્યાં હોય એવી શોભા પથરાઈ ગઈ હતી. સેનિકોએ જોયું કે પોતાનાં જેવાં ત્રણ ત્રણ પગલાં સમાવતું એ એક એક પગલું હતું. એ પગલાંના ભારથી શિલાઓ પણ ચંપાઈ જતી હતી.
ધ્યાનસ્થ પુરુષ કોઈ અભુત પ્રતિમાનાં દર્શન કરી મૂક થઈ જાય, એમ બધા સૈનિકો આ અજબ સૌંદર્યદર્શને મૂક થઈ ગયા. એ સુંદરી આવી, સહુ એને એકીટશે નીરખી રહ્યા. બધા જુએ તેમ એ નેળમાં ઊતરી. કોઈને સ્ત્રીને સહાય કરવાનો પુરુષધર્મ પણ યાદ ન આવ્યો. રે ! પુરુષત્વનું ભાન સાવ ચાલ્યું ગયું,
સ્ત્રીરત્ન ૧૫૭
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
