________________
નિમ-વિનિમ પોકારી ઊઠ્યા : · ખોટી વાત ! વાદળને મન પૃથ્વી માત્ર સરખી. વરસે ત્યારે ધરતીમાત્રને ધરવી દે ! અમે જઈશું ભગવાનની પાસે ને માગીશું અમારો ભાગ. યાંચા તો એકની જ સારી ! શ્વાનની જેમ ઘેર ઘેર યાંચા શું કરવી ? આપવું હોય તો ભગવાન ઋષભદેવ આપે, નહિ તો બીજાનું આપ્યું લીધે શી વશેકાઈ ?’
બસ, નમિ ને વિનમિ પૂરા પોતાના રાજમાં પણ ન ગયા, ને નીકળ્યા ભગવાન ઋષભદેવની શોધમાં. રાત ને દિવસ, પગ ને મસ્તક એક કરીને ઘૂમ્યા. ઘોર અરણ્યોમાં પ્રવેશીને છેવટે એમણે ભગવાનને શોધી કાઢ્યા, અને લાગી ગયા એમની સેવાભક્તિમાં. રાત જેમ ચંદ્રને સેવે અને દિવસ જેમ સૂરજની ભક્તિ કરે એમ બંને ભાઈ ભગવાનની સેવાભક્તિ ક૨વા લાગ્યા.
ભગવાન તો દિવસોથી મૌન હતા. એમની દેહ પર તો એક ૨જ જેટલુંય સુવર્ણ નહોતું, તો બીજાને શું આપે ? એ તો પોતાની પાસે જે હતું તે જ આપી શકે...અને એ તો હતું માત્ર ભૂખ, દુ:ખ, ત્રાસ ને પરેશાની !
નમિ-વિનમિએ પ્રભુની સાથે રહીને ભૂખ, દુઃખ, ત્રાસ ને પરિષહોને પ્રેમથી અપનાવ્યાં. તેઓ પ્રકાશ ને છાયાની જેમ એમને વીંટળાઈને રહેવા લાગ્યા. ભગવાન જ્યાં જાય ત્યાં માર્ગ સ્વચ્છ કરે, મચ્છ૨-ડાંસ ઉડાડે, આખી રાત ખુલ્લા ખડગે રક્ષણ કરે ! ન પૂરું ખાય, ન પૂરું ઊંધે ! એ તો ભગવાનની સેવામાં એવા તન્મય થઈ ગયા કે જાણે તૃષા પોતે જ જળને ભૂલી ગઈ, ક્ષુધા સ્વયં અન્નને વીસરી ગઈ અને દેહ પોતે જ આરામને વીસરી બેઠો !
સહુ કહેવા લાગ્યા કે સેવકધર્મનો સાચો આદર્શ જોવો હોય તો જઈને જુઓ નમિને ને વિનમિને !
ભાઈ ! માણસ પાષાણને પણ દેવ માનીને પૂજે તો અંદર દેવ જાગે, તો આ તો સ્વયં જીવિત કરુણાર્દ્ર ભગવાન ! તેઓ મુખેથી કંઈ બોલતા નથી, હસ્તથી કંઈ આપતા નથી, પણ આ સેવા, વસંત ઋતુ બેઠે વન ફળે એમ, મિવિનમિને ફળવા લાગી. આ સેવાભક્તિથી એમના દેહમાં વજ્રપુરુષની શક્તિ સંચિત થઈ રહી. દેવ, વિદ્યાધર કે વ્યંતરને સહેલાઈથી પરાસ્ત કરી શકે એટલું પરાક્રમ એમનામાં જાગ્યું, ભગવાન પાસે આવનારા વિદ્યાધરો પણ આ બે ભાઈઓની સેવાભક્તિ જોઈ પોતાની પાસેની અલૌકિક વિદ્યાઓ એમને અર્પવા લાગ્યા.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
નમિ-વિનમિ * ૧૭૩
www.jainelibrary.org
