________________
સુભદ્રાદેવીના પૂર્ણ કમળ જેવા મુખ પર લજ્જાની લાલી ઊભરાઈ આવી– જાણે કંકાવટીમાંથી કેસર ઢોળાયું.
“સ્વામી ! આશીર્વાદ આપો, એટલે પ્રયાણ કરું, સેનાપતિ જયકુમારે આજ્ઞા માગી. એ પ્રવાસને યોગ્ય પોશાકમાં નખશિખ સજ્જ થઈને આવ્યા હતા.
તમારી સ્વામિનીની આજ્ઞા મળી ચૂકી છે. સુખે જાઓ, સફળ થઈને આવો, સુભદ્રાદેવીએ આગળ આવીને કહ્યું. સ્વામિની તરીકેની સત્તાનો એણે પહેલવહેલો પ્રયોગ કર્યો. ભરતદેવે પણ આશિષવચન ઉચ્ચાર્યા. નવા સેનાપતિ જયકુમાર જયજય ધ્વનિને ઝીલતા વિદાય થયા.
ભરતદેવને લઈને દેવી સુભદ્રા પણ ગંગા તરફ વળ્યાં. ગંગાવિહારની તૈયારીઓ સંપૂર્ણ હતી.
ગંગાનાં ઊંડાં જળ ઘૂમરીઓ ખાતાં ચાલ્યાં જતાં હતાં. કોઈ નવયૌવનાની સુંદર ભ્રકુટી જેવો ચંદ્ર એમાં પડછાયા પાડતો હતો. સ્નાન કરીને હાથીઓ હમણાં જ પાછા ફર્યા હતા. એમનાં મદજળથી ગંગાજળ વધુ સુગંધિત બન્યાં
હતાં.
તટ પર એક મોટી ચમનૌકા વિધવિધ પ્રકારના શણગાર સાથે તૈયાર હતી. સાહેલીઓનું એક વૃંદ આ દંપતીને રસવિહાર માણવાની પ્રેરણા આપવા ત્યાં ઉપસ્થિત હતું. પ્રત્યેકને પોતાની નૌકા હતી. પ્રત્યેક નૌકાનો પુષ્પશણગાર ભિન્ન ભિન્ન હતો. પ્રત્યેક નૌકાવિહારિણીનો વેશ પણ નૌતમ હતો.
દેવી અને દેવના બીજા સ્વરૂપ જેવાં, ઇંદ્ર અને શચિની જોડી જેવાં ભરતદેવ ને સુભદ્રાદેવી ગંગાતટે આવી પહોંચ્યાં. સુંદરીવૃંદે બંનેને વધાવ્યાં; કંઈ કંઈ ઉત્તેજક કટાક્ષો કર્યા. પછી બધા પોતપોતાની નોકામાં કૂદી પડ્યાં. ચક્રવર્તી દંપતી પણ પોતાની નૌકા પર આરૂઢ થયાં !
ગંગા નદી પર્વતતનયા કહેવાતી, આ બધી યૌવનાઓ પણ પર્વતપુત્રીઓ હતી. અનેક તારલિયાથી ભરેલી લીલી-હરિયાળી રંગની સાડી ઓઢી એ નદી ઘડીમાં ઘૂંઘટમાં મોં છુપાવતી, ઘડીમાં ભાલમાં ચંદ્રટીલડીવાળું મોં ખુલ્લું કરતી વહી જતી હતી. આ સુંદરીવૃંદ પણ ઉન્મત્ત સૌંદર્યની બહાર પ્રસારી રહ્યું હતું. દેવીસુભદ્રાનું રૂપ સહુ કોઈને ઝાંખા પાડતું હતું. એનું એક એક અંગ સૌંદર્યમૂછ જગાડે તેવું કે પુરુષના પુરુષત્વનો મદ ઉતારી નાંખે તેવું હતું!
ચૌદમું રત્ન ૧૯૭
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
www.jainelibrary.org
