________________
જબ કુમાર :
[ ૨૧ ] અમા નજીકમાં વસીએ છીએ છતાં ઉભય મકાના વચ્ચેની માંધણી સુંદર છે અને ઘટતું અંતર એવી રીતે રખાયેલ છે કે જેથી કાઇને અડચણુ પહાંચી શકે નહીં. રાગી ને ત્યાગી ઉભય પાતપાતાનાં કાર્યો નિરાબાધપણે કરી શકે. એમાં પ્રવેશવાની આજ્ઞા માગનાર આપ પ્રથમ સત છે. બાકી અત્યારપૂર્વ કેટલાયે સંન્યાસી, ખાવા અહીં આવી ગયા, દ્વાર ઊઘાડાં દેખી એમાં પ્રવેશી ઇચ્છિત સમય સુધી નિવાસ કરી, પેાતાને પથે મળ્યા છે. ”
“ ભગિની ! એ મધાં કરતાં, શ્રી અરિહં તદેવના નિ‘થના ધર્મો જુદા છે. માલિકની આજ્ઞા વિના એક તરણું સરખુંય જ્યાં લઇ ન શકે ત્યાં પૂછ્યા વિના પ્રવેશ તેા કેમ જ થાય ? સાધુજી! ત્યારે તા એ ધર્મ મહાન ગણાય. નીતિનું ધારણ તા એવુ જ જોઇએ. એ સંબધે અવકાશે વાત કરીશું. આપ શ્રમિત થયા લાગેા છે. તે સુખેથી પધારી, ખભા પરના ભાર ઊતારી વિશ્રાન્તિ
.
66
""
“ ભગની ! થાકનું તા છુ' કહેવું ? પંદર ગાઉના વિહાર તે હસતાંરમતાં કરી નાંખનાર મારા જેવા સાધુને આ સુગ્રામનાં સાત ગાઉ તા એટલાં ભારે પડી ગયા કે જીઆને કેટલા દિવસ ચડી ગયા ને કેટલા તડકા ઊતર્યો ? ડગલે ને પગલે મને ભૂતકાળની સ્મૃતિ થવા માંડી. ખાલ્યકાળની મસ્તી, ભાઈ સાથેની ક્રીડા અને પ્રેયસી સાથેના છૂપા વાર્તાવનેાદ મનેપ્રદેશમાં જખરું મંથન કરવા લાગ્યા. એ અવનવા તરગા પર હીલાળા ખાતુ ચિત્ત જાણે પગાને થંભાવી ન દેતું હોય તેમ સતત ગતિ કરતાં છતાં ધરતીના છેડા તે નિીત સમયમાં
