________________
અશ્વસેન મહારાજા, વામા માતા, અંતાપુરની રાણીએ, પ્રભાવતીદેવી, શ્રેણિ, સામંત, મંત્રી યુક્ત અપૂર્વ ઋદ્ધિ સહિત હાથી ઉપર આરૂઢ થયા. સમવસરણ સમુખ પ્રયાણ કર્યું. દૂર દૂર દેવતાઓનું આગમન, દિવ્યધ્વનિના સુરો અને અષ્ટ મહા પ્રાતિહાય યુક્ત પ્રભુની શેભા નિહાળતા આનંદના સાગરિયા ઉભરાઈ ગયા. સૌને હૈયા હેલે ચડયા. અને હર્ષાવેશમાં અશ્વસેન મહીપતિએ વામાવાણને કહ્યું, “હે દેવી! તને ધન્ય છે કે તે આવા ઉત્તમપુત્રરત્નને જન્મ આપ્યો. અહે! તેની ઋદ્ધિ તે નિહાળો! અન્ય કોઈને સંભવે નહિ, એવી ઋદ્ધિ! ઓ ! પ્રભાવતીદેવી ! તું ખરેખર ધન્યવાદને પાત્ર કે ત્રિભુવનપતિ જેવા સ્વામીને પ્રાપ્ત કર્યો. વળી તે નગરાદિ પણ ધન્ય છે કે જે ભૂમિ પ્રભુના ચરણકમલ વડે પાવની થઈ!
સમગ્ર પ્રજા પ્રભુની સ્તવના કરતાં સમવસરણમાં પ્રવેશી. બાર પર્ષદા, જાતિવૈરધારી પ્રાણીઓ પણ વાત્સલ્યથી વિરભાવને તિલાંજલી દઈ સુખે રહ્યા હતા. આ છે ભગવાનનું દેશના સ્થાન ! તેમાં પ્રભુ સમુખ હાથ જોડી ઇંદ્ર મહારાજા અને અશ્વસેન રાજવીએ ભાવવાહી સ્તુતિ કરી.
ત્યારબાદ ભવ્ય જીવોને તારનારી, જનગામિની, સ્વસ્વભાષામાં પરિણમતી, મેઘવનિસમ ગંભીર વાણીને વરસાદ વરસવા લાગ્યા.
દશ્ય રમણીય બન્યું. જાણે વર્ષાઋતુ હેય, આકાશ વાદબેથી વ્યાપ્ત હય, વીજળીઓ ચમકી રહી હોય, એવી
