________________
આદર્શ ગૃહસ્થાશ્રમ
પ્રથમ તે એ ગના ભારતે નવનવ માસ સુધી વહન કરે છે. ગને લેશમાત્ર દુઃખ ન થાય તે સારુ તે બિચારી પોતાની પ્રિયમાં પ્રિય વસ્તુને પણ ત્યજી દે છે. ખાનપાનના સ્વાદ અને રસવૃત્તિ પર કાખુ રાખી સાદું અને સામાન્ય ભાજન લે છે. ઊડવામાં, બેસવામાં, ખેલવામાં કે ચાલવામાં રખેને ગર્ભ દુભાય, તેમ વિચારી વિચારીને બધી ક્રિયા કરે છે. પ્રસવના સમયે તે અપાર અને અકથ્ય. કષ્ટ વેઠે છે. પરંતુ પ્રસવ થયા પછી બાળકને ધ્વનિ સાંભળે છે કે તુરત જ જાણે બધું દુઃખ ભૂલી ગઇ ન હેાય તેમ તેના મુખ પર મૃદુ મૃદુ સ્મિતની છાયા તરવરી રહે છે. કેટલા એ. અગાધ પ્રેમ !
૯૦
પ્રસવ થયા પછી પણ બાળકનું સ્વાસ્થ્ય સુંદર રહે તે સારુ ખાનપાન ઇત્યાદિમાં પૂર્વવત જ સંયમ રાખે છે, અને જ્યારે જ્યારે આવશ્યકતા હોય ત્યારે ત્યારે બીજું બધું કા ઢાડી બાળકને સાત્ત્વિક પયનું પાન કરાવે છે. પેાતે બધુ કામ કરતી હાય છે, પરંતુ તેની દૃષ્ટિ તે। પેાતાના બાળક તરફ જ હાય છે. જ્યારે તે રડે છે ત્યારે તેને બધા આનંદ સુકાઈ જાય છે. પરંતુ જ્યારે તેનુ વદન પ્રફુલ્લ હોય છે ત્યારે જ બહારનું બધું દુઃખ ભૂલી તે સ્વની મેાજ માણે છે.
ખેાળામાં સુવાડી બાળકને તે પંપાળે છે, કર ધરી બાળકને હુલાવે છે અને પારણે પેઢાડી તેનાં મીઠડાં વેણુ ! કેવી તેની અમીભરી આંખડી !
મસ્તકે મીઠા ઝુલાવે છે. કેવાં
સહશય્યામાં સૂતેલું બાળક સૂત્ર કે વિષ્ટાથી ઉત્તમ વસ્ત્ર ખરાબ કરે છતાં વિના ક્ષેાભે તેને સાફ કરવુ, ભીનામાંથી સૂકામાં સુવાડવું, રાત્રિ ને રાત્રિના ઉજાગરા કરવા, ભરનિદ્રામાંથી પળેપળે જાગૃત થવું; આવાંઆવાં અનેક કષ્ટોમાં પણ જેને પ્રેમપ્રવાહ તેવા તે તેવા અખડિત રહે એવી જો કાઈ પણ ભક્તિમાન સેવિકા હાય તેા તે
