Trishashti Shalaka Purush Charitrasya Gadyatmaka Saroddhar Part 06

Author(s): Shubhankarsuri, Dharmkirtivijay
Publisher: Kalikal Sarvagya Shri Hemchandracharya Navam Janmashatabdi Smruti Sanskar Shikshannidhi Ahmedabad

Page 25

दशमं पर्व - द्वितीय: सर्गः तस्थौ । देवेन्द्राश्च पृष्ठे वैडूर्यदण्डान्यष्टोत्तरसहस्रशलाकानि श्वेतच्छत्राणि दधुः । शिबिकायाः पार्श्वयोश्च सौधर्मेशानेन्द्रौ धृतचामरौ तस्थतुः । ततः सहस्रबाह्यां तां शिबिकामेकतो नरा अन्यतश्च शक्राद्या उद्दध्रुः। शक्रः शिबिकां दक्षिणेनेशानेशश्चोत्तरेणोपरिष्टाज्जग्राह । चमर-बली च दक्षिणोत्तरयोरधो दधतुः । अन्ये देवाश्चाऽपि यथोचितं शिबिका
२२
त्रिषष्टिशलाकापुरुषचरितम्-गद्यात्मकसारोद्धारः प्रार्थितवान् । प्रभुश्च भवोद्विग्नो न राज्यं स्वीचकार । तदा मन्त्रिभिनन्दिवर्धनो राजा चक्रे । ततः प्रभुश्चिरादभिलषितां प्रव्रज्यां ग्रहीतुं भ्रातरमापप्रच्छे ।
ततो नन्दिवर्धन उवाच-"पितरावद्याऽपि न विस्मृतौ, सर्वोऽपि जनोऽहमिव शोकाकुलः, तदिदानी स्ववियोगेन किं कदर्थयसि" । ततः प्रभुयेष्ठस्य भ्रातुर्युःखं मा भूदिति भावयतिः कायोत्सर्गधरो, ब्रह्मचर्यं परिपालयन् स्नानादिक्रियारहितो, विशुद्धध्यानमग्न, एषणीयप्रासुकान्नमात्रवृत्तिवर्षमेकं कथमपि गृहवासं चकार ।
___ अथ लोकान्तिकामरैस्तीर्थं प्रवर्त्तयेति प्रार्थितः प्रभुर्वार्षिक दानं ददौ । ततो देवैर्नन्दिवर्धनादिनृपैश्च वीरप्रभोर्यथाविधि दीक्षाभिषेकः कृतः । तदानीं च नन्दिवर्धनो भ्रातुर्विरहदुःखेनाऽऽकुल: स्वपुरुषान् सुवर्णवेदिकास्तम्भादियुक्तां ध्वजादिविभूषितां पञ्चाशद्धनुर्दी| षट्त्रिंशद्धनुरुन्नतां पञ्चविंशतिधनुर्विस्तृतां चन्द्रप्रभाख्यां वीरासनयोग्यां शिबिकां विधेहीत्यादिशत् । ते च शीघ्रमेव तादृशीं शिबिकां कारयामासुः । शक्राश्चाऽपि तादृशीमेवैकामन्यां शिबिकामकारयत् । ततः प्रथमायां शिबिकायां द्वितीयाशिबिका नद्यां नदीव क्षणादन्तर्बभूव । ततः प्रभुः शिबिकां प्रदक्षिणीकृत्याऽधिरुह्य च प्राङ्मुखः सपादपीठं सिंहासनमलञ्चकार ।
तदानीं च प्रभुः श्वेतवस्त्र-रत्नाभरणादिभूषितो नितरां शुशुभे । कुलमहत्तराश्च दक्षिणत: शुचिवस्त्राभरणभूषितास्तत्र निषेदुः । एका चाऽङ्गना विमलवस्त्रालङ्कारा प्रभोर्मूर्धनि छत्रं दधार । द्वे ललने च स्वर्णाभरणभूषिते प्रभोः पार्श्वयोश्चामरे धारयामासतुः । वायव्यदिशि चैका रूप्यभृङ्गारपाणिस्तस्थौ । अन्या च दक्षिणपूर्वदिशि व्यजनधरा
ततो देवाद्यैरुह्यमानया तया शिबिकया प्रभुतिखण्डवनं नामोपवनं प्राप । तदुद्यानं प्रविश्य शिबिकाया उत्तीर्य च प्रभुभूषणान्यत्यजत् । देवेन्द्रश्च प्रभोः स्कन्धे देवदूष्यं निदधे । ततः प्रभुः पञ्चभिर्मुष्टिभिः केशानुच्चखान । शक्रश्च देवदूष्ये तान् गृहीत्वा क्षीरोदधौ चिक्षेप । तत आगत्य तेन तुमुले निषिद्धे च प्रभुः सिद्धनमस्कारं कृत्वा चारित्रमग्रहीत् ।
जन्मतस्त्रिंशद्वर्षेऽतीते मार्गे मासि कृष्णपक्षे दशम्यां चित्रास्थे चन्द्रे दिवसस्याऽन्तिमे प्रहरे कृतषष्ठतपसः प्रभोश्चारित्रेण सह चतुर्थं मनःपर्ययज्ञानं समुदभवत् ॥ २ ॥
इति दशमे पर्वणि श्रीमहावीरजन्म-प्रव्रज्यावर्णनात्मको
द्वितीयः सर्गः ॥२॥