________________
રહેવાતું-બાકી આખા ગામમાં દેદાની જે નિંદા થઈ રહી છે તે જે તમે સાંભળે તે તમને પણ અફસોસ થયા વિના ન રહે બે દિવસ થયાં મારી પાસેથી થોડા રૂપીયા લઈ ગયા છે તે તે હં મનમાં જ સમજીને બેસી રહ્યો છું. પણ માણસની ધીરજની યે હદ હાયને ?”
વિમળા મુંગે મોઢે આ બધું સાંભળી રહી. તેને તેમાં ઉત્તર આપવા જેવું કંઈ ન લાગ્યું. જેની પાસેથી કરજ લીધું હોય તેના કડવા શબ્દો પણ કઈકવાર સાંભળવા તે પડેજ. ગરીબી અવસ્થામાં માત્ર તંગી જ સહન કરવાની નથી હોતી, લોકોનાં ભાતભાતનાં મહેણુ-ટેણાં પણ ઘણીવાર સહન કરી લેવા પડે છે. વિમળા એ સ્થિતિ સમજતી હતી.
કહે છે કે ગરીબાઈ આવે છે ત્યારે તે એકલી નથી આવતી. પોતાની સાથે બીજી દાસીઓને પણ લેતી આવે છે. જ્યાં ગરીબાઈ દાખલ થાય ત્યાં ભકડવાશ-કુસંપ પણ પોતાને અહો ધીમે ધીમે જમાવે. નિરંતર શાંતિ અને સંતેષમાં જ હાલનારી, સંસારનાં અનેકવિધ તેફાને સામે નજર સરખી પણ નહીં કરનારી પતિપરાયણ વિમળાનું ચિત્ત સહેજ સંક્ષુબ્ધ થયું. તેને લાગ્યું કે જે ખરેખર જ દેદાશાહ આળસુ અને ગમાર હોય તો હવે વધુ વખત મુંગે હેઢે નભાવી લેવું એ ઠીક નહીં. લોકવાયકામાં ઘણીવાર સત્યાંશ જડી આવે છે. તે જ પ્રમાણે જે આ શાહૂકારના કહેવામાં સત્યાંશ હોય તો તેને કઈક ઈલાજ થે જોઈએ. પતિ પ્રત્યેની તેની શ્રદ્ધા એ રીતે જરા પીગળવા લાગી.
