Book Title: Kalpasutra Part 02 Sthanakvasi Gujarati
Author(s): Ghasilal Maharaj
Publisher: A B Shwetambar Sthanakwasi Jain Shastroddhar Samiti
View full book text
________________
આ પાણી પણ સ્વચ્છ, નિર્મળ અને સ્વાદિષ્ટ હતાં. પાણી પણ, ખોરાકની ગરજ સારે તેવાં હતાં. ને તૃષાતુરને શીતલતા આપે તેવા મીઠા અને ગુણયુક્ત હતાં.
જેમ પવનના કુંકાવાથી, પાણી હિલોળે ચઢે ને મોજાઓનું તાંડવનૃત્ય શરું થાય, તેમ દેશ અને રાષ્ટ્ર ભરના લેકના ઉત્સાહને જુવાલ, ક્રમે ક્રમે વધવા માંડયો.
જંગલના પ્રાણુંઓએ પિતાના વૈર યુક્ત સ્વભાવનું વિસ્મરણ કરવા માંડ્યું. એક બીજાને પ્રેમથી ચાહવા લાગ્યાં, ને આહાર-વિહાર આદિમાં, જરાપણ ક્ષોભ અનુભવ્યા વિના, એકજ પ્રદેશે, ચરવા તેમજ હર-ફર કરવા લાગ્યાં. જાણે પ્રેમાળુ કુટુંબ હોય.
જગલો સવ પ્રાણીઓ માટે ઉત્પન્ન થયેલાં છે, એમ, જંગલી પ્રાણીઓના મનમાં ભાવ પ્રગટ થયા. દરેકને સુખરૂપ અને સહાયક બનવું તેમ, તેમની મનોવૃત્તિ થવા લાગી. જાતિવેરની ભાવના અદૃશ્ય થવા લાગી. પિતપોતાની ભાષાઓ દ્વારા પ્રેમસૂચક ચિન્હો બતાવવા લાગ્યાં. પોત પોતાની રીતે આનંદ વ્યક્ત કરતાં જણાવા લાગ્યાં. કદાપિ આ આનંદ, જીવનમાં નહિ આવ્યો હોય! તેમજ નહિં માર્યો હોય ! તેમ તેઓને જણાવા લાગ્યું. ને આવા ઉદ્ભવેલા આનંદને ભગવટો કરી લે, એમ માની, તેમાં ગરકાવ થયાં હેય તેમ તેઓ જણાવા લાગ્યાં,
આકાશ માર્ગો પણ, ચકચકિત વિમાનથી ભરચક ભરેલાં હતાં તેમ જણાતું હતું, વિમાનની હારમાળાઓ શ્યમાન થતી હતી. દેવવિમાનેથી, આકાશ માર્ગ રુપાઈ ગયો હોય તેમ જણાતું. વિમાનના અંદર થતાં નાટયારંભનો દિવ્ય વનિ, પૃથ્વી ઉપરના લેકે સાંભળી શકે તે તીવ્ર અને ઉચ્ચ શ્રેણીને હતે. કિન્નર-ગંધ પિતાની ગાયનકળા અને નૃત્યો ઉચ્ચશ્રેણીના દેવને બતાવી રહ્યાં હતાં. વિદ્યાધરે, પોતાના પહાડો પરની રાજધાનીઓને, શણગારી તેને મય બનાવી રહ્યાં હતાં ને પોતાની પુત્રીઓને, તે સમારંભના ઉત્સવ માણવા, પ્રેરણા કરી રહ્યાં હતાં
કોયલ-કોકિલા-પોપટ વિગેરે જાનવરો પણ કદી નહિ જોગવેલ એ આમ્રરસ પાઈ રહ્યાં હતાં. પ્રકૃતિ (કુદરત) પણ તૃષાયમાન થઈ રહી હોય તેમ જણાતું હતું. કારણ કે, ઝાડપાન પરના ફળે લચી રહ્યાં હતાં ને મિઠાશથી ભરચક બની રહ્યાં હતાં. જંગલના અને વનવગડાંના પક્ષીઓને, ભગવાનના જન્મ સમયે, મિષ્ટ ભજન આપવાના ઈરાદાથી, પ્રકૃતિએ કુદરતે પણ ફળ-કૂળોની આડે વગડે, રેલમછેલ કરી મૂકી હતી. અને આ ફળોમાં બારેબાર સાકર ભરી દીધી હોય તેમ જણાતું.
આશ્રમંજરીના રસની મિઠાશથી, ધરાઈ ગયેલ કોયલે, પંચમ સ્વરથી, ગીતે ગાઈ રહી હતી. ને જીવનની અનુપમ મેજ, સર્વ પક્ષીઓ માણી રહ્યાં હતાં. (સૂ૦૫૫)
શ્રી કલ્પ સૂત્ર: ૦૨
