Book Title: Kalpasutra Part 02 Sthanakvasi Gujarati
Author(s): Ghasilal Maharaj
Publisher: A B Shwetambar Sthanakwasi Jain Shastroddhar Samiti
View full book text
________________
દરેક ઘરના દરવાજે દરવાજે, ચંદનથી લેપાએલા ઘડાઓના તારણેા બધાવ્યાં. તેારણુ પર, નીચે ઉપર લટકતી લાંબી અને પહોળી ફૂલમાળાઓ લટકાવવામાં આવી. પચરંગી ફૂલેાની શોભાવડે આ તારણાને વિશેષ શાભિત કર્યાં. આ ફૂલોને રંગ અને સુગંધ ધણા ઉગ્ર હતાં,
ઘેર ઘેર ઉત્તમ અગરબત્તી, કુન્નુરુ (ચીડા), તુરુષ્ક (લેાખાન) ની ઉંચી ખનાવટવાળા ધૂપા સળગાવવામાં આવ્યા, આ ધૂપોમાં પણ અતિ સુગ ંધ છૂટે તેવાં ચૂર્ણ ભભરાવવામાં આવ્યા. સત્ર જાણે સુગંધનું જ સામ્રાજ્ય હાય! તેવી સુવાસ ફેલાવવામાં આવી.
શેરીએ શેરીએ અને ગલીએ-ગલીએ, નટ-નક-જલ્લ મલ્લ-મૌષ્ટિક-વિલ બક-પ્લાવક-કથક-પાઠેક-લાસક આચક્ષક-લંખ-તૂણાવત–તુમ્ભવીણિક તથા અનેક તાલચરો રોકવામાં આવ્યા
હજારા જોતરાં અને હજારા સાંબેલાં, આખાએ ગામમાંથી ઉઘરાવી લીધાં, અને એક ઠેકાણે સઘળાં ભેગાં કર્યા. મતલબ એ હતા કે, જેથી ભગવાનના જન્મમહોત્સવના શુભ અવસર ઉપર, કાઇપણ મળદને, હળ કે ગાડા સાથે, જોડી શકાય નહિ, તેમજ સાંબેલા વડે ખાંડી શકાય નહિં અને પ્રાણી માત્રને શાતા મળે. (સૂ૦ ૬૭)
ટીકાના અ॰——‘તપ નં' ઇત્યાદિ. માબાપને પેતાના પુત્રના જન્મ-ઉત્સવ ઉજવવામાં આનંદ હોયજ, પણ આવા લેકનાથ થવાવાળા પુત્રને જન્મઉત્સવ ઉજવવામાં તે આખુયે રાષ્ટ્ર તૈયાર થઈ ગયું. રાજાએ, પેાતાનેખજાના ખુલ્લા મૂકી દીધા, ને ગરીબવના દુઃખા મટાડવામાં કાંઇપણ મણા રાખી નહિં. પેાતાના આશ્રયે પડેલા નાકરીયાત વર્ગને તેા, રાજાએ ન્યાલ કરી દીધા, ને તવંગરની કક્ષામાં તે સર્વને મુકી દીધા.
જન્મપર્યંત સુધીની થયેલ શિક્ષાએ પણ માક્ કરવામાં આવી, અને દરેક કેદીને, ફરીથી કેઇ ગુન્હાસર જેલમાં જવાના અવસર ઉભા ન થાય તે અર્થે આર્થિક મદદ અને ધંધા રોજગાર વિગેરેની વિપુલ પ્રમાણમાં સગવડતાઓ આપી. આથી જેલ-૫'ખીએ પણુ, આન'દથી નાચી ઉઠયાં, અને પેાતાનું ખાકીનુ' જીવન સુંદર રીતે વિતાવવા તત્પર થયાં,
આ ઉપરાંત અનેક ખાનદાન કુટુમાની ગરીબ વ્યકિતઓને, જોઇએ તેટલા પ્રમાણમાં, ગુપ્ત રીતે અખૂટ ધન આપી સ ંપત્તિવાન બનાવ્યા, જેને પરિણામે, તેમની હંમેશની ભૂખ ભાંગી.
નગરના રાજમહેલે, હવેલીઓ, રંગમ ડપા, ઉદ્યાનશાલાએ, સભાગૃહ, મહેમાનગૃહા,અંતઃ પુરના બંગલા, રાજકચેરીઓ, જાહેર મકાના વિગેરેને સ ́પૂર્ણ રીતે સુધારી, રેશનકમાં લાવવામાં આવ્યાં.
ખારા-જાહેર રસ્તાઓ તેમજ ખાનગી ગૃહાની શેરીઓના પણ, વાળીચેાળી સુઘડ બનાવી, સુગંધિ દ્રવ્યે વડે સિંચિત કરી શહેરને ધજા-પતાકા વડે શણગારવામાં આવ્યેા. જાહેર રસ્તાના ચૌટામાં મ`ચા અને માંચડા ઉપર, જાહેર જનતા એસી, નાટચારભા-નાકા-ખેલે-તમાસાએ સુખપૂર્વક જોઇ શકે તેવી વ્યવસ્થાઓ ઉભી કરી. ધ્વજા અને પતાકા ઉપર ચિત્ર વિચિત્ર ચિત્રામણા દરવામાં આવ્યાં હતાં. માટી ધ્વજાઓને, લાકે ‘વૈજ્યન્તી’ કહેતા અને તાની ધ્વજાઓને પતાકા' ના નામથી ઓળખતા.
અનેક પ્રકારે શહેરના આંતર તેમજ બાહ્ય ભાગાને એવી સુંદર રીતે શણગાર્યા અને લલકાખધ બનાવ્યા
શ્રી કલ્પ સૂત્ર : ૦૨
૨૦
