________________
જેન તત્વજ્ઞાન સરળ ભાષામાં
તો હું તેના પછીના ભવમાં મારો પ્રભાવ બતાડીશ. ત્યાં તેને બાર વર્ષ સુધી રાડારાડ કરાવી દઈશ. અમે કર્મ એટલે ટાઇમ - બૉમ્બ, અમારો જે આપોઆપ નક્કી થયેલો સમય હોય તે જ સમયે અમે ફૂટીએ : અમારો પ્રભાવ બતાડીએ.
અબાધાકાળ. હવે એક આશ્વાસનરૂપ વાત કરું કે જો જીવ અબાધાકાળ દરમ્યાન ધર્મ કરવા સ્વરૂપ પ્રતિક્રિયા કરે તો અમારામાં જાતજાતના ફેરફારો થઈ જાય ખરા. અમે પાપકર્મરૂપે હોઈએ તો પુણ્યકર્મરૂપ બની જઈએ. (સંક્રમકરણ) અમારી સ્થિતિ ઓછીવત્તી થઈ શકે; એમ અમારામાં પડેલો રસ પણ ઓછોવત્તો થઈ શકે. અરે ! અમે સાવ ઊખડી જઈને (ક્ષય) પાછા આકાશમાં ચાલી જઈએ, જો એમ થાય તો “અશાતા દેવાની વાત કાયમ માટે બંધ થઈ જાય.
બાંધેલાં પાપકર્મોનો ક્ષય ધર્મ કરવાથી થાય અને બાધેલાં પુણ્યકર્મોનો ક્ષય પાપો કરવાથી થાય; તેમ થતાં તેમનાં ફળો મળવાનું રદ થાય.
અબાધાકાળ એ ગોલ્ડન પિરિયડ છે. તેમાં બગડેલી બાજીને સુધારવાની અવ્વલ શક્તિ છે. આખું ને આખું કર્મ (સંક્રમણકરણ દ્વારા) ઊંધું થઈ જાય. શાતા એ અશાતા બની જાય; અશાતા એ શાતા બની જાય; એ કેટલી જબરી વાત કહેવાય?” એમ ન થાય તો અશાતાની જે તીવ્રતા (રસ) હોય તે તૂટી જાય : કેન્સર કરનાર કર્મ મેલેરિયા લાવીને પતાવટ કરે એ ય કેટલી જબરી વાત છે !
આ ભવમાં અને પૂર્વભવોમાં હિસાબ વિનાની ભૂલો કરીને જે અશુભ કર્મો બાંધ્યા તેમને અબાધાકાળના સમયમાં સાનુકૂળ રીતે ઊંધાં ચત્તા કરી દઈને બાજીને સુલટાવી નાંખવાની વાત ખરેખર અદ્ભુત છે.
* સંસાર ત્યાગીને સાધુ થવાનું કારણ આ જ છે કે જેટલા અશુભં કર્મો છે તેમના અબાધાકાળમાં તેમને મૃતપ્રાયઃ કરી દેવા. તેના કટુ ફળ ભોગવવામાંથી મુક્તિ મેળવી લેવી.
જો કટુફળ સ્વરૂપે ત્રાટકનારાં દુઃખો જરાક પણ સહન થઈ શકે તેવાં નથી તો તે દુઃખોનાં વાવાઝોડાં લાવનારાં કર્મો તેમના અબાધાકાળમાં હતપ્રભ શા માટે ન કરી દેવા ?
જ્યાં સુધી જે તે કર્મ ઉદયમાં (વિપાકકાળમાં) આવે નહિ ત્યાં સુધી તે કર્મને તપ વગેરેના શૌર્યથી ખતમ જ કરી નાંખવું જોઈએ. ઉદયમાં આવી ગયેલા કર્મોને સમાધિથી ભોગવી લેવું જ પડે. તે વખતે અસમાધિ (આર્તધ્યાનાદિ)
