________________
પ્રકરણ ૩ જું :
: સિદ્ધ નાગાર્જુન !
વનપ્રદેશનાં ઊંડાણમાં બે કેસનો પંથ અને તે પણ એક બીમાર સાધુને ઉઠાવીને કાપવો તે કાંઈ નાનીસૂની વાત નથી. પરંતુ દેદા શાહ મનથી પણ ચંચળ થયા વગર સાધુએ દેખાડેલી કુટિરના પ્રાંગણમાં પહોંચી ગયે. કુટિર સારી અને બે ખંડવાળી હતી.
દેદા શાહે સાધુને જાળવીને નીચે ઉતાર્યા. ત્યાર પછી કહ્યું : મહારાજ, આપનું આસન કયાં છે ?”
ભાઈ, સાધુને આસન શેનું ? એક છણિયું પાથરીને મને સૂવાડી દે. પછી હું કહું તે દવા મને આપજે. આ કુટિરના પાછળના ભાગમાં એક નાનો કૂવે છે. તેમાંથી પાણી ભરી લેજે.”
દેદા શાએ કુટિરના અંદરના ભાગમાં એક ખૂણે ધરતી વાળીને છણિયું પાથયું. એસીકું તે હતું નહિ એટલે ત્યાં પડેલે એક કથળે ઘડી વાળીને મૂક્યો...ત્યાર પછી મહારાજને આરામથી સુવાડયા.
સૂતા પછી સાધુએ કહ્યું: “ભાઈ, તારું નામ શું?” * દે...”
ભાઈ દેદે, જે સામે માટલાંઓની ઉતરડ પડી છે. તેમાં જમણી બાજુની ત્રીજી ઉતરડમાંથી એથી માટલી લઈ લે.”
સાધુના કહ્યા પ્રમાણે દેદાશાએ ચોથી માટલી નીચે ઉતારી.
Jain Education International
For Private & Personal Use Only
WWW.jainelibrary.org
