________________
બનું. શ્રાવક-જીવન જીવતાં જીવતાં, તન-મનની શક્તિ વધે તો છલાંગ લગાવીને સાધુ જ બની જઉં. તે વિના તો મને નહિ જ ચાલે !'
આપણા આ આર્યદેશમાં સૌનું લક્ષ પરમપદ=મોક્ષ હતું. તે પરમપદને પ્રાપ્ત કરવા બધા પરમાત્માનું ધ્યાન ધરતાં. પરલોકની વિચારણા કરતાં. પરલોક બગડી ન જાય તે માટે સતત પાપનો ભય રાખતા. પરમપદ-પરમાત્મા અને પરલોકના ચિંતને માનવ દુષ્ટ નહોતો બની શકતો. તેની સજ્જનતા સદા મૂઠી ઊંચેરી રહેતી. '
માતા બાળકોને હાલરડામાં ય પરમપદની યાદ આપતી. અરે ! ગર્ભકાળમાં ય બાળકને પરમપદ મેળવવાની ઝંખના રહેતી.
પેલો શુકદેવ! માતાના પેટમાં આવ્યા બાદ સમય પૂર્ણ થવા છતાંય જન્મ લેતો નથી. પિતા તેને જલ્દીથી જન્મ લઈને માતાને પીંડા આપવાનું બંધ કરવા વિનંતિ કરે છે, ત્યારે ગર્ભમાં રહેલો બાળ શુકદેવ કહે છે, “જો તમે મને અજન્મા બનવાની, પરમપદ પ્રાપ્ત કરવાની સાધના કરવાની રજા આપતા હો તો જ જન્મ લઉં!” ગર્ભમાં ય પરમપદનું કેવું રટણ !
પેલી અનસૂયા પોતાના દીકરાને ઝુલાવતાં ઝુલાવતાં હાલરડું ગાય છે કે, “શુદ્ધોડસિ બુદ્ધો સિ, સંસારમાયા પરિવર્જિતોકસિ તું શુદ્ધ છે! તું બુદ્ધ છે! તું સંસારની માયાથી રહિત છે.”
રડતા નાના બાળકને જોઈ માતા મદાલસા તેને કહી રહી છે, “મૃત્યો બિભેષિ કિંબાલા સ ચ ભીત ન મુખ્યતિ અજાતું નૈવ મૃણાતિ | કુરુ યત્નમજન્મનિ ”
હે બાળક! તું રડે છે શા માટે? શું તને યમરાજ દેખાય છે? તેથી તું મૃત્યુથી ડરી ગયો છે! પણ હે બાળક ! મૃત્યુથી ડરેલાને યમરાજ કાંઈ છોડી દેતો નથી. તે જમડો તો નહિ જન્મેલાને જ છોડે છે. જો તને જમડાનો ડર લાગતો હોય તો ફરીથી જન્મ જ લેવો ન પડે તેવા પરમપદને પ્રાપ્ત કરવાની મહેનત કર !”
- પરમપદને પ્રાપ્ત કરવા સ્વાભાવિક રીતે જ જીવોમાં પરમાત્માની ભક્તિ પેદા થતી. મરીને પરલોકમાં જવાનું છે, તે વિચારમાત્રથી જીવોને પાપની ભીતિ પેદા થતી. પ્રભુપ્રીતિ અને પાપભીતિ આર્યદેશના માનવોને પાપી થવા દેતી નહિ.
પરિણામે આ આર્યદેશનો માનવ, વય વધતાં જ સંન્યાસ માર્ગે ડગ ભરતો. અજૈનો પણ વાનપ્રસ્થ આશ્રમ અને સંન્યાસ આશ્રમ સ્વીકારતા.
રામાયણ જુઓ કે મહાભારત જુઓ!ઢગલાબંધ વ્યક્તિઓએ છેવટે સાધુજીવન સ્વીકાર્યું છે. રામ, સીતા, ભરત, લવ-કુશ, દશરથ, રાવણના પુત્રો તથા પત્ની મંદોદરી, પર ૪ થી
વ્રત ધરીયે ગુરુ સાખી
